والاترین شهید محراب

«خوارج» که پینه بسته بود پیشانى‏شان از شدت طول سجده لکن حق را کشتند.(صحیفه امام ، ج 7، ص 456)

کد : 48368 | تاریخ : 07/05/1392

گزیده ای از بیانات امام خمینی(س) به مناسبت شهادت مولی الموحدین حضرت علی(علیه السلام)

حضرت امیر وقتى که مواجه مى‏ شود با لشکر معاویه که از کفار هم بدتر بودند، با خوارج که آنها هم به همان طور بودند، با کمال شدت [برخورد مى‏ کرد]. بعد از اینکه مى‏دید هدایت نمى ‏شوند، سفارش مى ‏کرد که شماها ابتدا به جنگ نکنید؛ به لشکر خودش فرمود شماها ابتدا به جنگ نکنید، و لو حق با شماست؛ بگذارید آنها ابتدا کنند؛ وقتى آنها ابتدا مى‏ کردند، گاهى هم یکى دو تا کشته مى ‏شدند، آن وقت اجازه مى‏ داد و با کمال قدرت تا آخر مى‏ کوبید. خوارج را همچوسرکوب کرد که از آنها چند نفرى توانستند فرار کنند؛ و خوارج هم همانها بودند که بعد هم توطئه کردند و حضرت امیر را به شهادت رساندند.(صحیفه امام ، ج 9، ص 385-386)

این مقدسهایى که پینه بسته بود پیشانیشان، لکن خدا را نمى‏ شناختند، همین ها بودند که کشتند امیر المؤمنین را! (صحیفه امام ، ج 9، ص 466)

آنهایى هم که حضرت امیر المؤمنین على- علیه السلام- را در محراب عبادت کشتند، مدّعى اسلام بودند. آنهایى هم که لشکرکشى کردند و هجوم آوردند به لشکر اسلام در صدر اسلام و هجوم آوردند به لشکر على بن ابى طالب آنها هم ادعاى اسلام داشتند، با اسم اسلام با اسلام جنگیدند.(صحیفه امام ، ج 14، ص 138)

على بن ابى طالب- سلام اللَّه علیه- با دست یکى از همین منافقین، با دست یکى از همین اشخاصى که به صورت اسلام، [اما] از اسلام جدا بودند،  فرق مبارکش شکافت‏.(صحیفه امام ، ج 15، ص 135)

امیر المؤمنین- سلام اللَّه علیه- در صدر اسلام، مظلومتر از هر حاکمى در هر وقت بود. آن قدر اذیتش مى‏ کردند! همان مقدسها ایستادند مقابلش، گفتند: باید [قبول کنى‏] قرآن را بالاى نیزه کردند [گفتند]:چنانچه قبول نکنى، چه خواهیم کرد. مجبورش کردند به اینکه قبول کند. بعد هم تکفیرش کردند. گفتند توبه کن، تو کافر شده ‏اى.(صحیفه امام ، ج 16، ص 138)

والاترین شهید محراب که به دست خیانتکار اشقى الاشقیا به ملأ اعلا شتافت.(صحیفه امام ، ج 17، ص 49)

آن قدر که اسلام از این مقدسین روحانى نما ضربه خورده است، از هیچ قشر دیگر نخورده است و نمونه بارز آن مظلومیت و غربت امیر المؤمنین- علیه السلام- که در تاریخ روشن است.(صحیفه امام ، ج 21، ص 280)

انتهای پیام /*