امام على علیه السلام، خطاب به کارگزاران خود:
«أدِقُّوا أقلاٰمَکُم و قَارِبُوا بَینَ سُطورِکم و احذِفِوا عنّى فُضولَکُم و اقصِدوا قَصَد المَعانی»[1].
نوک قلمهایتان را نازک کنید و سطور نوشته هایتان را نزدیک به هم نمایید و از نوشتن مطالب اضافه براى من خوددارى ورزید و جان کلام و لبّ مطلب را بنویسید.
***
هزینۀ تلفن بیت امام در نجف از بیت المال تأمین مى شد؛ از این رو ایشان همواره مى فرمودند: «هیچکس حق ندارد از تلفن استفادۀ شخصى کند» و فقط تلفن داخل شهرى را اجازه مى دادند. به همین دلیل کسى با کربلا و جاى دیگر تماس نمى گرفت، چرا که امام آن را تحریم فرموده بودند. حتى حضرت امام به فرزند خود مى فرمودند: «تو حق ندارى به تهران یا جاى دیگر تلفن کنى». ولى اگر در مسیر اهداف انقلاب بود، مانند نشر اعلامیه و یا گرفتن خبر به وسیله تلفن اجازه مى دادند.
یک بار فرزند امام تلفنهایى کرده بود و احتمال مى داد که امام راضى نباشد، ناچار مبلغى را به عنوان هزینه تلفنهاى شخصى به مسؤول امور مالى پرداخت.
همچنین امام به یکى از اعضاى دفتر فرموده بودند: «شما احتیاط نمى کنید چرا از کاغذهاى سفید براى نامه هاى داخلى استفاده مى کنید». بعد از آن در دفتر از کاغذهاى باطله اى که قدرى از آن سفید بود، استفاده مى کردند[2].
[2] سیماى فرزانگان، ص 423.