منشور استقامت
بدون شک در میان رخدادهای حساس بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، پذیرش قطعنامه 598 از جایگاه ویژه و راهبردی برخوردار است. آمریکا و در کنار آن شورای امنیت سازمان ملل متحد که تمام هم خود را بر سد کردن پیروزی نظامی رزمندگان اسلام و جلوگیری از سقوط صدام گذاشته بودند، نهایتاً به صدور قطعنامه 598 اقدام کردند که تا حدودی خواسته‌ها و شرایط ایران را تأمین می‌کرد. از همین رو با در نظر گرفتن مصلحت نظام و انقلاب، حضرت امام با توجه به نظر کارشناسان، بر خلاف نظر شخصی خویش، قطعنامه را پذیرفتند و پیامی صادر کردند که به واقع از شاهکارهای رهبری و مدیریت ایشان به شمار می‌رود. امام در این پیام که به فریاد استقامت شهرت یافت، کارنامه جنگ تحمیلی و ابعاد مختلف آن و خطوط آیندة نظام و انقلاب در همه زمینه‌ها از جمله مواجهه با ابرقدرت‌ها و پایداری بر آرمان‌ها و اهداف انقلاب را ترسیم کردند.
«و اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگوارى براى همه و خصوصاً براى من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجراى آن مىدیدم؛ ولى به واسطه حوادث و عواملى که از ذکر آن فعلاً خوددارى مىکنم، و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامى کارشناسان سیاسى و نظامى سطح بالاى کشور، که من به تعهد و دلسوزى و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم؛ و در مقطع کنونى آن را به مصلحت انقلاب و نظام مىدانم»
صحیفه امام، ج21، ص 92
منابع مرتبط:
حدود جنگ و صلح از منظر امام
استراتژی امام خمینی در جنگ تحمیلی
رابطه بین انقلاب و جنگ