تأثیر شهادت آقا مصطفی بر فرایند مبارزات

شهادت حاج آقا مصطفی به مانند زندگی پربارش برای انقلاب ثمرات بسیاری را در برداشت. یکی از بهره‌ها و اثرات وجودی مرحوم آقا مصطفی در کنار پدر حادثه‌ای بود که اتفاق افتاد و مقرر بود که خداوند ایشان را از امام بگیرد. به دنبال این اتفاق بسیار ناگوار و تلخ (و بعداً معلوم شد تعیین کننده) یک بعد از ابعاد شخصیتی و معنوی و عرفانی حضرت امام بروز کرد. و آن مسئله نحوه برخورد با یک مصیبت بزرگ بود، تسلیم شدن در برابر یک امر دردناک. به اعتقاد بسیاری از یاران امام اگر این حادثه اتفاق نمی‌افتاد کسی پی به عظمت روحی و عظمت مقام رضا و تسلیم امام در برابر مشیت الهی نمی‌برد. سنگینی غم این درد و حادثه به عظمت نقش تعیین کننده حاج‌آقا مصطفی در کنار حضرت امام برمی‌گردد. حضرت امام در دوران تبعید یک مونس را درک کرد. استعداد فوق‌العاده درخشانی را در کنارش درک کرد. برای تعالی و رشد او همت کرد. در جریان مبارزه ایشان را به عنوان یک بازوی توانا و سپر نیرومند در کنار خودش مشاهده کرد و بعد از شهادت آن نازنین عبارتی که بکار برده بود این بود که: «مصطفی امید آینده اسلام بود.» امام به گزافه چیزی نمی‌گفت. امام سرشار از راستی و صداقت و پاکی بود. انسان این چنین وقتی اذعان کند که مصطفی امید آینده اسلام است کسی که خودش ذوب در اسلام شده و در تعالی اسلام تمام وجودش را هدف قرار داده و به امید اسلام این چنین دل می‌بندد و ارج می‌گذارد وقتی که یک نازنینی این چنینی از کنارش گرفته می‌شود، پیداست که چه غم بزرگی را باید احساس کند. علی‌رغم همه سنگینی این غم و با همه دشواری‌ها امام با آن صفا و رضای واقعی در برابر مشیت الهی تسلیم می‌شود و این فقدان عظیم را به عنوان یک لطف خفیه الهی تلقی می‌کند. این بیانگر یک عظمت درک و شکوهمندی یک اعتقاد و ایمان است که اگر این حادثه اتفاق نمی‌افتاد، این وجهه از شخصیت امام کشف نمی‌شد و شاید یکی از ارجمندترین نقش‌های حاج آقا مصطفی علاوه بر آن نقش‌های ارجمندی که در زندگی‌اش داشت، فقدان او شد که باعث گردید این پدیده از ویژگی‌های امام پیدا شود و این چیز کمی نیست.

منابع مرتبط:

خاطرات سالهای نجف کتاب 2 جلدی

شهیدی دیگر از روحانیت

خاطرات اسدالله تجریشی

زندگی نامه و مبارزات شهید مصطفی خمینی