فضای انقلابی روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی منجر به برخی تندروی ها و سواستفاده افراد ناصالح شده بود. رهبر کبیر انقلاب اسلامی در این فضا با ذکاوت و هوشیاری علی رغم شرایط حساس و توطئه های گوناگون رژیم پهلوی با صدور پیامی از پاریس برای ملت ایران، مردم را از هر گونه تعرض به جان و مال افراد به اتهام ساواکی بودن بر حذر داشتند. حضرت امام با حساسیت ویژه ای نسبت به حقوق کارگزاران و افراد مرتبط با رژیم سفارش می کنند و مجازات آنان را منوط به رسیدگی در دادگاه صالحه می دانند.
متن پیام حضرت امام در ذیل آورده شده است:
مطالبى از ایران مىرسد که از توطئه اى خطرناک حکایت مىکند. گفته مىشود اعلامیه هایى بدون امضا در تهران و شهرستانها منتشر مىشود و اشخاص بسیارى را به اسم ساواکى و یا عمال شاه تهدید به قتل مىکنند و خانه هایى را با همین بهانه ها سوزانده و به زن و فرزندان آنان اهانت نموده و آزار داده اند. به طورى که از ایران اطلاع داده اند اعمالى بر خلاف اسلام و انصاف بدون رعایت حقوق شرعى انجام مىگیرد که شاهد بر آن است که دستهاى ناپاکى در کار است که با هرج و مرج و ایجاد رعب و وحشت نهضت مقدس اسلامى را متهم نموده و خداى نکرده به شکست بکشند. ملت محترم ایران باید بداند که دیانت مقدس اسلام، جان و مال انسانها را محترم شمرده و تجاوز به آن را از محرّمات عظیمه مىداند؛ و کسانى که دست به این نحو جنایات زده و موجب ارعاب مردم مىشوند، به نظر مىرسد از جناحهاى منحرفى باشند که مىخواهند در پناه هرج و مرج، یا شاه را حفظ کنند و یا کشور را با ایجاد کودتاى نظامى به تباهى بکشند. مردم مسلمان ایران، در مبارزات بحق خود، از این روشهاى غیر انسانى استفاده نمىکنند؛ و موظف شرعى هستند که به اعلامیه هاى مشتمل بر قتل و غارت و اعلامیه هاى بى امضا به هیچ وجه ترتیب اثر ندهند، و از اشخاصى که مىخواهند به خانه هاى مردم تجاوز کنند و آتش سوزى نمایند جلوگیرى کنند؛ که به نظر مىرسد توطئه اى در دست اجراست که باید از آن جلوگیرى کرد. ملت شریف در تهران و شهرستانها و قصبات به راهپیمایى و تظاهرات و اعتصابات خود ادامه دهند تا این توطئه با رفتن شاه خنثى شود. بر حضرات علماى اعلام ایران است که مردم را با اطلاعیه ها بیدار کنند و آنان را به وظایف شرعیه خود آگاه نمایند مجازات اشخاص جنایتکار و مجرم، بعد از اثبات جنایت، با محاکم صالحه است نه با اشخاص متعارف. از خداوند تعالى قطع دست جنایتکاران را خواستارم. (صحیفه امام، ج5، ص: 402 و 403)