«همه، ملت اسلام و تابع قرآن و از گروه زحمتکشان این کشور هستید. انقلاب اسلام، این انقلاب مهم اسلامى، رهین کوششهاى این طبقه است؛ طبقه محروم، طبقه گودنشین، طبقهاى که این نهضت را به ثمر رساند و توقعى هم نداشت. من شما طبقه گودنشینان را از آن کاخنشینان بالاتر مىدانم؛ اگر آنها لایق این باشند که با شما مقایسه بشوند.»
این جملات گرانقدر گوشه ای از سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی است که در صبح 16 فروردین 1360 در جمع اقشار مختلف مردم جنوب تهران و گودنشینان ایراد کردند. ایشان در بیاناتشان با اشاره به نقش محرومان و مستضعفان در انقلاب، آنان را پیشتازان انقلاب خواندند:
«من وقتى که در انقلاب مىدیدم که یک پیرمردى از آن گودنشینها از آن منزل محقر خرابه بیرون مىآمد و مىگفت که ما با بچههایمان صبح که مىشود مىرویم براى تظاهرات، [مباهات مىکردم]. یک موى شما بر همه آن کاخنشینها و آنهایى که در این انقلاب هیچ فعالیتى نداشتند، بلکه کارشکنى هم تا آن اندازه که مىتوانستند مىکردند و الآن هم هر مقدار که بتوانند مىکنند، یک موى شما بر همه آنها ترجیح دارد؛ بلکه مقایسه یک موى شما با آنها نباید صحیح باشد.
شما این انقلاب را به ثمر رساندید و گروههایى که در سرتاسر این کشور این انقلاب را به ثمر رساندند، همان زن و مرد محروم [بودند] و همانهایى که مستضعف هستند و کاخنشینها آنها را استضعاف مىکنند و اینها ثابت کردند که کاخنشینها هستند که ضعیفند و پوسیدهاند و براى این ملت هیچ کارى نکردهاند و نخواهند کرد. این دانشگاه بود، جوانهاى دانشگاه که آنها هم از محرومین و مستضعفیناند و این طبقه محروم جامعه بود که از همه رفاهها محروم بود، لکن قلبش مملو از عشق به اسلام و ایمان بود و با آن عشق و با آن ایمان این حرکت را دنبال کرد و شهید داد و در مقابلش چیزى مطالبه نکرد.
آنهایى که هیچ حظى در این میدان نداشتند و جز خرابکارى از آنها کارى ساخته نیست و الآن هم در گوشه و کنار کشور مشغول به خرابکارى هستند، آنها بودند که کنار نشسته بودند و منتظر این بودند که یک طرف غلبه کند و آنها بیایند و بهرهبردارى کنند، میوهچینى کنند. وقتى که دیدند که جمهورى اسلامى آن طور میوهچینىهایى را که اینها مىخواهند موافق برنامهاش نیست، آنها هم مشغول به خرابکارى شدند و هر جا که یک خرابى پیش آمد، آنها تأیید کردند یا وارد شدند در کردستان؛ در بلوچستان. الآن هم که در جنوب و غرب ما گرفتارى جنگ را داریم، همانها هستند که نمىگذارند که این ملت توجه بکند به جنگ و مشغول به تبلیغات هستند در خیابانها و در کوچهها و محلهها.
شما هستید که کشور را از دست ابرقدرتها نجات دادید و این طبقه عزیز محروم که در ازاى خدمتش غیر از خدا از کس دیگرى چیزى نمىخواهد و ما همه رهین منّت شما هستیم و اگر لایق باشیم، خدمتگزار شما. شما بودید که در میدانها، در خیابانها، اجتماع کردید و با مشت گره کرده در مقابل توپ و تانک و مسلسل و اینها ایستادید و با ایستادگى و شجاعت، زن و مرد شما، بزرگ و کوچک شما، فداکارى کرد و شهید داد تا غلبه کرد. و الآن هم که در جبههها جنگ است، باز این طبقه محرومند که در تلویزیون نشان مىدهد مشغول خدمت هستند. آن کاخنشینها یک شاهى خدمت در این جنگ نکردند و نخواهند کرد. آنها اگر مشغول افساد و فساد نباشند، بىتفاوت هستند.»
امام راحل با تقدیر از رشادتهاى رزمندگان در جنگ تحمیلی افزودند:
«و من باید از نیروهایى که در جنگ هستند تشکر کنم و تقدیر... در بین همه این خلبانها و همه این پاسدارها و همه این ژاندارمرى و ارتش شما یکى را پیدا نمىکنید که از بالا شهرى باشد. همه آنها از این طبقه هستند. پس انقلاب ما مرهون این طبقه هست. این طبقه هستند که این نهضت را بپا کردند و قیام کردند و به پیش بردند و همین طبقه هستند که الآن در سرحدّات مشغول فداکارى هستند و همین طبقه هستند که براى ملت ما ارزش ایجاد مىکنند و شجاعت آنها به همه دنیا ثابت مىکند که این طبقاتى که مشغول به فعالیت هستند در شجاعت فوق آن چیزى است که تصور مىکنند.
ما هر روز شاهد یک پیروزیهایى در جبههها هستیم [به واسطه] همه آنها که سرتاسر این جبههها فعالیت مىکنند و آنها هم از همین طبقه محرومند، لکن طبقه فوق همه طبقات هستند. چنانچه شما هم و همه کسانى که، زن و مردى که، در پشت جبهه هستید همه مشغول به فداکارى و مشغول به جنگ هستید. آنها در جبهه جنگ مىکنند و شما در پشت جبهه و این از خصوصیات انقلاب اسلامى است، این از خصوصیات اسلام است، این از چیزهایى است که اسلام تعلیم کرده است بر شما.
و شما از روز اول قیام کردید و براى اسلام قیام کردید و الآن هم چون حکومت خودتان را اسلامى مىدانید و ارتش خودتان را اسلامى مىدانید، از این جهت، همه با هم بدون اینکه در فکر این باشید که یک افتخارى براى خود، شخص خودتان، ایجاد کنید، مشغول هستید به فداکارى و شاید در دنیا نظیر نداشته باشد این نحوى که در ایران ملت از ارتش پشتیبانى مىکند. در دنیا شاید بىنظیر باشد و شاید در طور تاریخ هم نظیرى برایش نتوانیم پیدا بکنیم که بچههاى کوچک و جوانهاى نیمسال و زنها، پیرزنها، نوعروسها، نودامادها، همه با هم در این جبهه حاضرند و صحنه جنگ، صحنهاى است که ملت همه در آن حاضر هستند.»
پرداختن به موضوع اضطراب کاخنشینان و آرامش کوخنشینان از دیگر بخش های بیانات حضرت امام(س) در این دیدار بود:
«من امیدوارم که شما ملت بزرگ و شما ملتى که محروم هستید، لکن پیش خدا عزیز هستید، گمان نکنید که کاخنشینها بسیار مرفه هستند؛ آنها دلهایشان لبریز از تزلزل است؛ آنها قلبهایشان آرام نیست. تزلزلى که در بین کاخنشینها هست در بین کوخنشینها نیست.
آرامشى که این طبقه محروم دارند آن طبقهاى که به خیال خودشان در آن بالاها هستند، ندارند. شما اگر توجه کنید، قدرتهاى بزرگ را ببینید، مىبینید که آن قدر اضطرابى که در سران قدرتهاى بزرگ هست، در شما اشخاصى که براى خدا عمل مىکنید و از خدا مىخواهید اجر را، این اضطراب نیست. این یک نعمتى است که خدا به شما داده و شاید ماها هم نتوانیم درست بفهمیم نعمتهاى خفىّ الهى را؛ نعمت طمأنینه، نعمت آرامش، نعمت سکینه قلب. اطمینان قلب، در شما گروهها و در گروههاى به نظر آنها مستضعف، هست و در آن بالاها نیست، آن بالاها، همه اضطراب است. در کاخهاى بزرگ نشستند و غصه مىخورند؛ شما در کوخها نشستید و آن غصهها را ندارید. این از الطاف خداست بر شما و من امیدوارم که خداوند تبارک و تعالى عنایتش را بر سر شما ملت عزیز و همه ملتهاى اسلامى مستدام دارد. ان شاء اللَّه، به زودى آن مستکبرین به جاى خودشان بنشینند و آنهایى که به شما ظلم کردند و ستم و هجوم کردند، ان شاء اللَّه، خداوند آنها را فانى کند.»
منبع: صحیفه امام، ج14، ص: 261-264