پرتال امام خمینی(س) :دکتر حسن غفوری‌فرد، عضو حزب موتلفه اسلامی و وزیر نیروی سال های 60 تا 64 ایران که هم اکنون رییس هیات نظارت و بازرسی شورای عالی انقلاب فرهنگی است، او تفاوت اساسی میان انقلاب ایران و جهان عرب را در اولویت دادن به دو اصل «انقلاب» و «اسلام» دانسته و اظهار کرد: در کشورهای عربی عنصر ناسیونالیسم یا وطنی نسبت به اسلام بسیار قوی‌تر است در حالی که انقلاب ایران صد در صد اسلامی بود و همین مساله عامل اصلی موفقیت انقلاب ایران شد. گزیده ای از گفتگوی غفوری فرد را در ادامه می خوانید:
تفاوت های اساسی میان انقلاب اسلامی ایران و آنچه به عنوان بیداری اسلامی یا بهار عربی
در کشورهای عربی عنصر ناسیونالیسم یا وطنی نسبت به اسلام بسیار قوی تر بود، در حالی که انقلاب اسلامی ایران، انقلاب صد در صد اسلامی است و شعار کاملا مشخص استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی را به همراه دارد. دوست و دشمن شک نداشتند که انقلاب ایران یک انقلاب ناسیونالیسم یا ملیتی نیست بلکه یک انقلاب صد در صد اسلامی است که از حمایت همه مردم مسلمان ایران برخوردار بود. حضور و یکپارچگی مردم ایران برای رسیدن به خواسته هایشان بی نظیر بود. در یکی از راهپیمایی‌ها از یکی از دوستانم پرسیدم، به نظر شما امروز در این راهپیمایی چند نفر شرکت کردند؟ او معتقد بود، تمام کسانی که روی تخت بیمارستان نیستند در این راهپیمایی شرکت کردند در حالی که چنین حضور مردمی را در کشوری مانند مصر شاهد نبودیم. در انقلاب ایران حزب یا گروه خاصی مطرح نبود بلکه اصل مساله اسلام بود. در حالی که در انقلاب های عربی گروه های سیاسی بسیار پررنگ تر از اسلام مطرح بود این اختلاف اساسی نشان می دهد که درجه خلوص انقلاب ایران بسیار بالاتر از انقلاب سایر کشورهاست.
تفاوت اساسی و بسیار مهم دیگری که میان انقلاب ایران و انقلاب عربی وجود دارد، وجود رهبری محبوب، شناخته شده، دانشمند، آگاه و خدایی در انقلاب ایران بود. در مصر، لیبی، تونس، یمن و حتی بحرین، رهبری قدرتمند، با نفوذ و دارای چنین محبوبیتی مشهود نیست. به دلیل محبوبیت و نفوذ امام خمینی(س) بود که وقتی ایشان را یک روز بازداشت کردند در 15 خرداد تظاهرات گسترده ای برپا شد. حمایت مردم ایران از امام (س) با حمایت مردم مصر از مرسی در هنگام دستگیری قابل مقایسه نیست. امروز افغانستان نیز با چنین مشکلی روبه روست. رهبران محب احزاب مختلفی در این کشور هستند، اما رهبری که مانند امام خمینی(س) در ایران مورد حمایت عموم باشد، در این کشور وجود ندارد. اگر افغانستان در مرحله اول پیروز شد به دلیل اختلافات داخلی یا پاتک گروه‌های نظامی بود که مشابه این مساله در مصر و لیبی نیز در حال وقوع است.
عامل دیگر در پیروزی انقلاب ایران برخورداری ایران از وجود شخصیت های بزرگی مانند شهید بهشتی، شهید باهنر، آیت الله هاشمی رفسنجانی، آیت الله خامنه‌ای، آیت الله موسوی اردبیلی و شهدای محراب بود که هر یک از آنان استوانه‌های علم و دانش بودند و در میان مردم از محبوبیت بسیاری برخوردار بوده و هستند. اتحاد مردم و رهبری و حرکت در مسیر اسلام موجب حمایت خداوند از مردم ایران شد و ایران نسبت به عظمت انقلاب هزینه کمی پرداخت کرد و به پیروزی رسید.
نظارت های دقیق امام(س) موجب شد مسیر انقلاب همان مسیر اسلام باشد
علت اصلی موفقیت اسلام گرایان ایران وجود امام خمینی(س) به عنوان رهبر بود. هیچ انقلابی بدون رهبر تبدیل به پیروزی نمی‌شود. بسیاری گمان می کردند پس از وفات امام(س) انقلاب ایران شکست خواهد خورد، اما آیت الله خامنه ای به عنوان رهبر امروز این انقلاب را حفظ کردند.
شعارهای انقلاب ابتدا اسلام و سپس انقلاب بود در حالی که در کشورهای عربی ابتدا به انقلاب و سپس به اسلام توجه شده است.
یعنی فرق است میان مسلمان انقلابی و انقلابی مسلمان. این تفاوت بسیار جدی است. انگیزه اصلی مردم ایران در مبارزه با شاه، اسلام بود در صورتی که در کشورهای دیگر، مخالفت با رژیم حاکم در مرحله اول و اسلام در مرحله دوم بود بنابراین می‌توانیم بگوییم ما یک کشور مسلمان انقلابی بودیم.
نظارت های دقیق امام(س) موجب شد مسیر انقلاب همان مسیر اسلام باشد و طبیعتا در مسیر اسلامی اسلام گراها نقش تعیین کننده ای داشتند و کسانی محترم بودند که از اسلام تبعیت می کردند. پس از انقلاب از همان روزهای اول در کشور بنیان اسلامی گذاشته شد. در انتخاب وزیران، مسوولان، نمایندگان مجلس دقت بسیاری به عمل آمد و با رژیم شاه تسویه حسابی دقیق صورت گرفت و بلافاصله نسل جوانی از مدیران بر سر کار آمدند. این گروه تجربه مدیریتی نداشتند، اما به انقلاب، امام(س) و مردم علاقه بسیار داشتند. توجه و دقت به این مساله در ایران قابل قیاس با مصر نیست. در این کشور بسیاری از عوامل رژیم گذشته و همان کسانی که به محکومیت مرسی حکم دادند، در داخل حکومت مانده اند.
علت اصلی رهایی ایران از بحران های پس از انقلاب را می توان وجود امام خمینی(س) دانست
بعد از انقلاب، مملکت عملا فلج شد. با بحران صنعتی روبه رو بودیم. صنعت نفت و صنایع دیگر به طور کلی از رونق افتاده بود. ایران نیاز داشت این بخش ها فعال شوند و کسانی قصد داشتند با توطئه مانع شوند. در بخش کشاورزی نیز عده ای علیه کشور توطئه می‌کردند و بسیاری از مزارع را آتش می‌زدند. جدای از این مسایل بعد از انقلاب دو گروه فعال ضد انقلابی چریکیان فداییان خلق و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در ایران وجود داشت. آنان با تمام وجود در کار انقلاب اختلال ایجاد می‌کردند. در کنار این گروه ها، پسماندهای رژیم شاه شامل عوامل ساواک و سلطنت‌طلب‌ها هنوز در گوشه و کنار کشور وجود داشتند.
گروگان گیری در کشور پیش آمد. ارتباط ایران با آمریکا و بسیاری از کشورها قطع شد و پس از آن تحریم‌ها علیه ایران شروع شد، تحریم هایی که تا به امروز نیز ادامه دارد. تنها منبع درآمد کشور نفت بود که بر اثر تحریم ها نفت کمتر به فروش می رفت. حتی کشورها در ازای پرداخت پول، کالایی به ایران نمی دادند. بسیاری از بزرگان و مسوولان مانند نخست وزیر، رییس جمهور، رییس قوه قضاییه، حدود 30 نفر از نمایندگان مجلس، حدود 8 نفر از وزرا و حدود 10 نفر از افسران و فرماندهان ارشد کشور ترور شدند و به شهادت رسیدند. بسیاری از دانشگاه ها تعطیل شدند. در کنار همه این بحران ها جنگ شروع شد. جنگی که طولانی‌ترین جنگ در تاریخ ایران بود و بعد از جنگ ویتنام طولانی‌ترین جنگ دنیا بوده است.
زمانی که بخشی از کشور در تصرف دشمن بود، چندین نفر از استوانه‌های انقلابی که نقش تعیین کننده داشتند مانند شهدای محراب، آیت الله دستغیب، آیت الله صدوقی در یزد، آیت الله مدنی در تبریز و آیت الله اشرفی اصفهانی، شهید شدند. به طور کلی می توان گفت ایران پس از انقلاب اسلامی مبتلا به بحران های اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی شد. هیچ کشوری را سراغ ندارم که در این زمان کوتاه این چنین از سوی مشکلات لطمه و ضربه خورده باشد، اما هدایت و رهبری امام(س) و اشراف ایشان به کارها، نه تنها همه این مسایل را حل کرد بلکه در جنگ نیز ایران به پیروزی های بزرگی دست یافت و در فاصله کمی خرمشهر آزاد گشت. علت اصلی رهایی ایران از بحران های پس از انقلاب را می توان وجود امام خمینی(س) به عنوان رهبر، ارتباط نزدیک ایشان با مردم و حمایت مردم از امام(س) را دانست. عواملی که متاسفانه در انقلاب‌های امروز خاورمیانه وجود ندارد.
در مصر، لیبی و تونس علاوه بر نبود رهبری مناسب هنوز اسلام گراها مسیر، اهداف و خواسته های خود را مشخص نکردند در حالی که امام (س) در همان روز اول با قاطعیت و عظمت اعلام کرد خواسته و هدف ایران، جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر است.
ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد
ملت ایران با انگیزه‌های الهی و خدایی، مبارزه می‌کردند و معتقد بودند شهید شوند، پیروز هستند. امام(س) فرمودند: "ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد." امام علی(ع) در خطبه 55 نهج البلاغه اخلاص در جنگ صفین را عاملی بر پیروزی به دشمن دانستند و می فرمایند: "وَ لَقَدْ کُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ نَقْتُلُ اباءَنا وَ اَبْناءَنا وَ إِخْوانَنا وَ اَعْمامَنا، ما یَزِیدُنا ذلِکَ إِلَّا إِیماناً وَ تَسْلِیماً وَ مُضِیّاً عَلَى اللَّقَمِ، وَ صَبْراً عَلى مَضَضِ الْأَلَمِ، وَ جِدّاً فِى جِهادِ الْعَدُوِّ، وَ لَقَدْ کانَ الرَّجُلُ مِنَّا وَ الاخَرُ مِنُ عَدُوِّنا یَتَصاوَلانِ تَصاوُلَ الْفَحْلَیْنِ، یَتَخالَسانِ أَنفُسَهُما أَیُّهُما یَسْقِى صاحِبَهُ کَاْسَ الْمَنُونِ، فَمَرَّةً لَنا مِنْ عَدُوِّنا وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنا مِنَّا. فَلَمَّا رَأَى اللَّهُ صِدْقَنا أَنزَلَ بِعَدُوِّنَا الْکَبْتَ، وَ أَنزَلَ عَلَیْنَا النَّصْرَ؛ در رکاب پیامبر خدا (ص) بودیم و با پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود جنگ مىکردیم، که این مبارزه بر ایمان و تسلیم ما مىافزود، و ما را در جاده وسیع حق و صبر و بردبارى برابر ناگواری ها و جهاد و کوشش برابر دشمن، ثابت قدم مىساخت. گاهى یک نفر از ما و دیگرى از دشمنان ما، مانند دو پهلوان نبرد مىکردند و هر کدام مىخواست کار دیگرى را بسازد و جام مرگ را به دیگرى بنوشاند، گاهى ما بر دشمن پیروز مىشدیم و زمانى دشمن بر ما غلبه مىکرد. پس آنگاه که خدا، راستى و اخلاص ما را دید، خوارى و ذلت را بر دشمنان ما نازل و پیروزى را به ما عنایت فرمود."
در میان مردم ایران نیز اخلاص و اطمینان به پیروزی و اعتقاد قلبی به خداوند وجود داشت. به همین دلیل توانستیم دنیا را در مقابل قدرت خود به زانو در بیاوریم. در بهمن 57، زمانی که بختیار بر سر کار بود، راهپیمایی در خیابان آزادی صورت گرفت. تلویزیون بی بی سی از من پرسید، اگر شما شکست بخورید چه می‌شود؟ من گفتم که برای ما اصلا شکست امکان ندارد، پیروزی ما مانند خورشیدی است که فردا حتما طلوع خواهد کرد. او گفت: با چه اطمینانی این حرف را می‌زنی؟ گفتم خداوند به ما وعده داده است که اگر مبارزه کنیم و بایستیم و استقامت کنیم خداوند به ما کمک می‌کند. چنین خلوص و اطمینان قلبی در میان کشورهای عربی وجود ندارد، افراد فداکار هستند، اما به اندازه کافی آگاهی، شناخت و ایمان به پیروزی در میان آنان وجود ندارد.(منبع:شفقنا)