فرشته اعرابی:
تعمق در سیره نظری و عملی علما و ابرار و تفحص در عمق شخصیت معنوی مردان خدا، آدمی را به دریایی از معرفت و عشق و شور راهبر میسازد.حضور در محضر روحانی و پر فیض سرچشمههای فضیلت، رؤیت سیمای نورانی مردانی عاشق و فانی در معبود، طریق راستین حیات را به پیروان صدیق و رهروان و عشاق و مؤمنین مینمایاند. حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی از جمله شاگردانی بود که در سایه تعالیم آن بزرگمرد جهان اسلام و بشریت، حضرت امام خمینی(س) درس مبارزه با دشمنان دین و درس ایثار و درس فنا شدن در جان جانان را آموخت.
بررسی اجمالی زندگی سراسر عشق و عرفان، مبارزه، اخلاص و وفاداری یادگار عزیز امام، بیانگر این حقیقت است که او در اسلام، امام و نظام ذوب بود.او گنجینهای بود از حرف‌های ناگفته پدر. او گنجینهای بود از آموختههای مکتبش و او مجموعهای بود از فضایل، خصال و اخلاق حسنه، که امروزه به عنوان زیباترین خاطره در ذهن دوستدارانش حک شده و همه از تقوا، تواضع و... او سخن میگویند.
آنچه از حیات سراسر رنج، مبارزه و ایثار، این عزیز سفر کرده میتوان ذکر کرد این است که وی همواره به امام و اسلام میاندیشید و عمر گرانبهای خویش را وقف امام و تلاش در تداوم راه وی و نشر و اشاعه آثار به جای مانده از او نمود که در نهایت، عزت سلام و مسلمین را در پی داشت.
دفتر ایام زندگی یادگار امام را ورق میزنیم و به سال‌هایی میرسیم که چهرۀ کریه استعمار بر عرصۀ ایران زمین سایه گسترانده بود و امکان هر گونه تحرکی را از جانب انقلابیون سلب کرده بود. در آن شرایط سخت و دشوار وی به عنوان بازویی توانمند و رابطی امین میان امام و انقلابیون مسلمان و مبارز مطرح بود. حفظ چنین ارتباط حساسی، آن هم در شرایطی که جو پلیسی و اختناق بر کشور حاکم بود، کاری سخت را میطلبید و او این سختی را به جان خرید.
انتقال مجموعه پیام‌ها و فرامین رهبر به انقلابیون و مبارزان مسلمان، ایجاد هماهنگی و برقراری تعادل، انسجام و توازن بین نیروهای مبارز و سازماندهی آن‌ها از جمله مسؤولیت‌های خطیری بود که حاج سید احمد خمینی با جدیت تمام در سال‌های حاکمیت جباران دنبال مینمود.همرزمانش بهتر از هر کس بر این مهم واقفند که حضرت حجتالاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی پس از شهادت برادرش، حاج آقا مصطفی، در ادامه نهضت، نخست در نجف و سپس در فرانسه و بعد در ایران تا حصول پیروزی کامل و حاکمیت اسلام، همواره یاری وفادار و مشاوری امین برای امام(س) بود.
حاج احمدآقا به لحاظ حضور در صحنههای سیاسی، اجتماعی و عرصههای مبارزاتی و درک بالایی که از مسائل سیاسی کشور داشت، در طول حیات پربارش همواره به عنوان یکی از استوانههای نظام و صاحبنظری آگاه در کنار بنیانگذار جمهوری اسلامی در تبیین سیاستگذاریها نقش تعیینکنندهای داشت.
آن عزیز گرانقدر در دوران دفاع مقدس، همواره در حراست از دستاوردهای انقلاب شکوهمند اسلامی، تقویت جبه ها دفاع از حقانیت نظام در برابر هجوم وحشیانه متجاوزین و مهمتر از همه در حراست از بنیانگذار جمهوری اسلامی، تلاشی چشمگیر داشت.
آنچه پس از ارتحال امام خمینی(س) بیش از همه موجب عزت و سربلندی او و شناخت بیشتر دیگران نسبت به وی شد همانا اتخاذ مواضع اصولی و سریع در خصوص مسائل مهم مربوط به اختیارات دفتر و وجوه شرعیه و پشتیبانی قاطع از مقام ولایت بود. او خدمت به امام و اسلام را در حیات امام خلاصه نکرد چرا که پس از رحلت آن مراد، خود را وقف آثارش نمود. گردآوری، تنظیم و نشر آثار امام راحل از جمله خدمات مفید ارزنده و به یاد ماندنی حاج احمد آقاست که در واقع میتواند در طول تاریخ همواره به عنوان منبع، مرجع و ذخیرهای ارزشمند در خدمت آشنایی ملتها با اندیشه های امام راحل
قرار بگیرد. او اداره حرم مطهر امام را به عنوان مرکزی جهت گردهمایی امت امام، در سرلوحه برنامههای خویش قرار داد تا با تجهیز، راهاندازی و ارائه طرحهایی جهت توسعه فضا و ایجاد تسهیلات لازم برای زائرانی که از اقصی نقاط ایران و جهان به قصد زیارت حرم امام به این مکان وارد میشوند، راضی و راحت باشند و از ناحیه این رضایت خدا و امام را راضی گرداند.
ارتباط تنگاتنگ حاج احمدآقا با اقشار مختلف مردم، به ویژه خانوادههای معظم شاهد که ذخایر انقلاب محسوب میگردند و تلاش، پیگیری و ارائه طریق به دست اندرکاران این نهاد در جهت حل معضلات و مشکلات محرومین و مستضعفین و کوخنشینان که «صاحبان اصلی انقلاب» هستند، از دیگر ویژگیهای قابل ذکر زندگی این عزیز سفر کرده میباشد. سرکشی هایش با لباس مبدل به خانه های بی سرپرست و دلجویی از یتیمان، یادآور پیروی وی از جدش علی(ع) بود. او در مواقع ضروری، حساس و تاریخی با اعلام مواضعی امامگونه در جهت اصلاح امور، یاد و خاطره و راه امام را برای پیروان حضرتش تداعی مینمود. و اکنون که با غم هجرش میسوزیم امید ما پیروی از خواستههایش، تداوم اهدافش و آرزوی موفقیت برای فرزند برومندش در جهت تحقق آرمانهای والایش است. هر چند غم فقدان این عزیز و احساس سنگینی مسؤولیت، توانمان را میگیرد ولی شوق پیوستن به او امیدوارمان می سازد.
منبع: گنجینه دل ص۱۱۲