به گزارش پرتال امام خمینی(س)، مدیر گروه فقه پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی در گفتوگو با روزنامه آفتاب یزد، در پاسخ به سؤالی درخصوص حدود رعایت مقدسات در مسائل فرهنگی و هنری گفت: اساسأ دین اسلام با فعالیتهای فرهنگی و هنری هیچ مخالفتی ندارد و ما می توانیم به وسیله ابزار فرهنگ و هنر، مبلغ خوبی برای اسلام باشیم و بسیاری از موضوعات دینی و مذهبی در قالب فرهنگ و هنر به جامعه عرضه کنیم؛ مگر اینکه در این امور به یکی از مقدسات دینی و ضروریات مذهبی خدشهای وارد شود یا علامت سؤالی به وجود آید یا اینکه اهانت صدق کند و استنباط عموم جامعه این باشد که به پیغمبر اسلام و ائمه اطهار اهانت شده است، و یا مسئلهای که نزد عموم مسلمانان قداست دارد مورد اهانت قرار گرفته است؛ اما اگر این شرایط حاصل نشده باشد نمیتوان گفت که به مقدسات اهانت شده و در این صورت توسعه فرهنگی و هنری امری بسیار مطلوب است و بیان مسائل از این دریچه مفید است.
آیتالله موسوی بجنوردی در زمینه عملکرد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزههای مختلف موسیقی، تئاتر و سینما تصریح کرد: گزارشی مبنی بر عدول این وزارتخانه از ارزشها دریافت نکردهایم، وقتی نظارت با وزارت ارشاد است چون شناخت کاملی از برادر عزیزم آقای علی جنتی دارم و ایشان از افراد متعهد به اسلام است نگرانی خاصی نداریم. من ایشان را حدود 45 سال است میشناسم و ایشان در نجف، پاکستان و سوریه همراه با عده ای از انقلابیون مثل شهید محمد منتظری، شهید اندرزگو، سید سراج موسوی و افراد زیاد دیگری سوابق درخشان انقلابی و مبارزاتی دارد و منشأ کارهای عظیمی بوده است. شناخت من از دکتر علی جنتی از زمانی آغاز شده که ایشان حدود 45 سال پیش وقتی به نجف مشرف شده بودند، من از مرحوم آیتالله حاج آقا مصطفی خمینی پرسیدم که ایشان کیست؟ ایشان گفتند این جوان آقازاده آقای جنتی هستند و نامش علی است که رشد سیاسی خیلی خوبی دارد و پس از آن از ایشان شناخت بهتری پیدا کردم و در تمام این حدود نیم قرن، حتی یک عمل مکروه هم از ایشان ندیدهام، در سال های پیش از انقلاب کارهای انقلابی مهمی انجام میداد، و زحمات زیادی برای انقلاب اسلامی کشیده است و از همان سالهای آغاز، نهضت در زمینه ترجمه و انتشار دروس و بیانیههای امام تلاشهای زیادی میکرد.
آیتالله موسوی بجنوردی درخصوص برخورد با روزنامه ها به بهانه توهین به مقدسات تصریح کرد: من عقیدهام این است که باید ارباب روزنامه و اصحاب رسانه را روشن کرد یعنی اگر خدای ناکرده خطا و اشتباهی کردند باید تذکری داده شود و در ابتدا آنان را روشن کرد اگر پس از تذکرات لازم آن خطا تکرار شد میتوان نتیجه گرفت که دشمنی و عناد دارند اما به هر حال هر انسانی در معرض خطا و اشتباه است، اعتقاد من این است که با یک خطا و اشتباه نباید روزنامه ای بسته شود. راهکار منطقی این است که تذکر داده شود و روزنامهها هم کنترل قویتری داشته باشند که از مسیر امام و انقلاب و اسلام خارج نشوند. اگر بعد از تذکرات لازم روزنامه اشتباه خود را تکرار کرد می توان از ابزار توقیف استفاده کرد. اینکه با یک اشتباه روزنامه توقیف شود اصلا تعریفی ندارد.
آیتالله موسوی بجنوردی تأکید کرد: مسلک امام این نبود که اگر خطایی ببیند سریعا برخورد کند. مرام و مسلک امام در مورد خطا و اشتباه مسلک تذکر دادن بود. بعدا اگر می دید عمل نشده برخورد می کرد. در طول ربع قرنی که با امام محضور بودم در 14 سال درس ایشان در نجف اشرف و سالهای پس از پیروزی انقلاب هیچ برخورد تندی از امام ندیدم. ایشان اهل موعظه و نصیحت و تذکر بود. در مراحل بعد اگر می دید طرف اهل پذیرش موعظه و نصیحت نیست برخورد میکردند و به تکلیف شرعی عمل میکردند.
وی درخصوص دیدگاه اسلام در مورد شبکههای اجتماعی و فعالیت در دنیای مجازی تصریح کرد: در دنیای امروز به هیچ وجه نمیتوان جلوی انتشار اطلاعات را گرفت. فقط مسئولان جامعه روشنگری کنند و جامعه را آگاه کنند. جامعه ما یک جامعه ارزشی و متدین است و اگر آگاه شوند خطری کشور را تهدید نمیکند. باید بدانیم که با زور هیچ کاری درست نمیشود اگر به شکل صحیح اطلاعرسانی کنیم مردم خوب و بد را از هم تشخیص میدهند. هیچ سایتی اساسا نباید فیلتر یا بسته شود . تجربه ثابت کرده است که با زور و محدودیت کاری پیش نمی رود. قرآن کریم هم میفرماید "وجادلهم بالتی هی احسن". جامعه ایرانی یک جامعه عقب افتاده نیست و محدودیت بی مورد را نمیپذیرد و کاملا عقلانی و فرهنگ دوست است. "الانسان حریص بالممنوعه" طبیعت انسان این است که به هر ممنوعیتی حریص میشود بنابر این در این زمینه تنها راه استدلال و عقلانیت و دیالوگ است. گردش آزاد اطلاعات هیچ ضربهای به کشور وارد نمیکند اگر مردم را آگاه کنیم.
وی درخصوص ممیزی و نظارت بر حوزه چاپ و نشر افزود: کتاب اگر ضد دین و منحرف کننده باشد جزو کتب ضاله به شمار میآید و انتشار آن جایز نیست اما کتابهایی هستند که آگاهیبخش هستند که حتی اگر منطبق بر سلیقه ما نباشند خوب است که مخاطبان آن را بخوانند. اصولا گاهی اوقات خواندن کتابهایی که خوب نیستند حسن های زیادی هم دارد و خوانندگان آگاهی پیدا می کنند که به دنبال فعل ناپسند نروند. درخصوص ممیزی هم اگر ایرادی هست باید به سمت اصلاح ممیزی برویم وقتی هیئتی مرکب از فقه و روانشناسی و جامعه شناسی و سیاست شکل بگیرد میتوان به نظر این جمع اعتماد کرد وگرنه اظهارنظر فردی قابل قبول نیست چون ممکن است افرادی بیایند غرضورزی کنند و بدون آگاهی و تخصص ضرباتی را به حیات فرهنگی کشور وارد کنند بنابراین اگر مشکلاتی هست باید منجر به اصلاح ممیزی شود.