در فروردین ماه سال 1362 یکی از رزمندگان ایرانی به نام علی جاوید که در اردوگاه شماره دو در موصل عراق اسیر بود، نامه ای صمیمانه به خانواده اش در ایران نوشت و از دلتنگی اش برای رهبر کبیر انقلاب اسلامی گفت و او را پدربزرگ عزیز خطاب کرد. متن نامه این اسیر را در ادامه می خوانید:
بسمه تعالى. سلام علیکم، امیدوارم حالت خوب باشد و در کارت همیشه موفق و پیروز باشید.
درّه جان، دلم براى تک تک شما تنگ شده است؛ اما دلم براى یکى دیگه خیلى تنگ شده. نمى دونى چقدر دلم براش تنگ شده. اونم پدر بزرگ عزیزم حاج آقا موسوى است. و یکى دیگه هم که سفارش مى کنم براى شرکت در مراسم هفتگى دانشگاه. درّه جان، فاطمه در نامه اش نوشته بود که جایت در خانه خیلى نمایان است. اگر مامان ناراحتى کند به جان تو که دوستت دارم ناراحت مى شوم. مادرم، اون دست پینه بسته ات را از دور مى بوسم. همچنین دستان پر کار پدر عزیزم را که در زمستان سیاه مى شود. به جاى من همدیگر را ببوسید. مخصوصاً آقاى مهندس آچارو! و سلام مرا به آقاى شهرابى، ...، عبد خدایى، پرتو اعلم، آقاى اسکندرى، على آقا، حسین آقا، هومن و خلاصه هر کس که دیدینش سلام مرا به او برسانید؛ مخصوصاً مادرجون، عمه فرح، عمه شیرین، عمه اعظم، عمه اکرم، خاله حورى، خاله جون فخرى، خاله جون فاطمه و پسر خاله ها و دختر خاله ها، پسر عموها و دختر عموها و عمه ها، خلاصه به همه برسانید. درّه من، نمى دونم بالاخره اسمم را باید عوض بکنم یا نه.
3/ 1/ 62 سال نو مبارک.
برادر کوچکت على
خانواده این اسیر نیز با ارسال نامه ای به دفتر امام با ذکر این مسئله، خواستار دریافت دستخطی کوتاه از حضرت امام خمینی(س) شدند تا برای فرزندشان ارسال کنند:
بسمه تعالى
خدمت مسئول محترم دفتر امام، سلام علیکم
پس از عرض سلام و آرزوى موفقیت براى شما، نظر به اینکه پسر این جانب مدت هشت ماه است که در قید اسارت صدامیان کافر مى باشد، اخیراً در نامه اش نوشته است که: «خیلى دلم براى پدر بزرگم حاج آقا موسوى تنگ شده است»، و ما چون نمى توانیم به علت محدودیت براى ایشان عکس یا پوستر امام را بفرستیم لذا خواهشمندیم در صورت امکان نامه اى را که خدمتتان تقدیم مى کنیم به حضرت امام- مد ظله العالى- بدهید تا ایشان براى تبرک و براى تسلى دل این فرزندان عزیز که در زندانهاى تاریک و نمناک عراق به سر مى برند، چند سطرى مرقوم بفرمایند.
با عرض معذرت؛ ضمناً آخر نامه را با امضاى «پدر بزرگت حاج آقا موسوى» ختم نمایید.
خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار؛ از عمر ما بکاه و بر عمر او بیفزا- آمین رب العالمین.
مادر یک اسیر].
حضرت امام(س) چنین پاسخ دادند:
به نام خدا
فرزند عزیزم، نامه شما واصل شد. امید است ان شاء اللَّه بزودى خلاص شوى. ما براى شما نگران هستیم، لکن خدا بزرگ است. ان شاء اللَّه موفق باشى. صبر کن که خدا با صابران است. و السلام.
پدر بزرگت
(صحیفه امام، ج17، ص: 417 و 418)