پرتال امام خمینی(س)- علامه محمدتقى جعفرى: این بیت بسیار پرمعنا را درنظر بگیریم که مى گوید:
تکلف گر نباشد خوش توان زیست
تعلق گر نباشد خوش توان مرد
سادگى و بى پیرایگى در زندگى، یکى از بهترین دلایل معرفت انسانى به معناى حیات است. آرایش و پیرایش و تصنع در ارائۀ شخصیت به تنهایى مى تواند جهل آدمى رابه حقیقت حیات و شخصیت و رشد کمال آن به خوبى اثبات نماید. ما در طول تاریخ، هیچ شخصیت رشد یافته اى را سراغ نداریم که در صدد برآید به وسیلۀ تصنع در زندگى، تجسمى صحیح از شخصیت خود را در دلهاى مردم نصب نماید. استغناى ذات آدمى، شخصیت را در مرتبه اى از رشد قرار مى دهد که هرگز تن به آرایش خویشتن با پدیده هاى چشمگیر براى اهل دنیا نمى دهد.
خندۀ طبیعى، گریۀ طبیعى، نگاه طبیعى، رفتار طبیعى، رویارویى ساده و ناب با انسانها که بندگان خداوندى هستند، همه و همه کشف از استغناى شخصیت آدمى مى نماید. این حالت روحى در امام(س) مورد اتفاق نظر همۀ کسانى بود که ایشان را دیده بودند.
منبع: سرّ دلبرى، ترسیمى از حالات معنوى امام خمینى(س)، به کوشش: اصغر میرشکارى ص 50