پرتال امام خمینی(س):با سیرى کوتاه در مناجات هاى حضرت امام خمینی(س)، روشن مى شود که تمامى آنها بااطمینان نفسانى و وقار وشوق باطنى و بر کنار از تصرّفات و نفوذ شیطانى ودر کمال اخلاص و تابعیت محض از رضاى الهى بیان شده اند. با توجه به ایام ارشمند ماه مبارک رمضان که در آن قرار داریم، هر روز گوشه ای از مناجات و دعاهاى امام بزرگوار را با هم مرور می کنیم به این امید که روحمان جلا یابد و حلقه ارتباط بنده و معبود تنگتر گردد.
بارالها! ما را لباس هستى پوشانیدى و تمام وسایل حیات و راحت ما رافوق ادراک مدرکین فراهم فرمودى و تمام طرق هدایت را به ما نمودى،تمام این عنایات براى صلاح خود ما و بسط رحمت و نعمت بود. اکنون مادر دار کرامت تو و در پیشگاه عزّ و سلطنت تو آمدیم با ذنوب ثقلین، درصورتى که ذنوب مذنبین در دستگاه تو نقصانى وارد نکرده و بر مملکت توخللى وارد نیاورده، با یک مشت خاک که در پیشگاه عظمت تو به چیزى و موجودى حساب نشود چه مى کنى جز رحمت و عنایت؟ آیا از درگاه توجز امید رحمت چیز دیگر متوقع است؟[1]
خداوندا؛ بار الها! ما دستمان از همه چیز کوتاه و خود مى دانیم که ناقصو ناچیزیم ولایق درگاه تو و فراخور بارگاه قدس تو چیزى نداریم؛ سر تا پانقص و عیب و ظاهر و باطن ما به لوث معاصى و مهلکات و موبقات آغشته است. ما چه هستیم که اظهار ثناى تو کنیم! جایى که اولیاى تو گویند:أَفَبِلِسانى هذَا الکالِّ أَشکُرُکَ[2] و عجز و ضعف و قصور خود را اعلان کنند،ما اهل معصیت و محجوبین از صاحت کبریا چه بگوییم، جز آن که با لقلقۀلسان عرض کنیم رجاى ما به مراحم تو است و امید و ثقۀ ما به فضل ومغفرت تو است و به جود و کرم آن ذات مقدس است.[3]
بار الها! ما معترف به تقصیر و مقرّ به گناهیم، نه یک قدمى در راه رضاى توبرداشتیم و نه یک عبادتى و اطاعتى از روى اخلاق به جا آوردیم. تو خود بالطف عمیم و رحمت واسعه با ما رفتار فرما؛ و چنانچه در این دنیا ستر
عیوب مافرمودى در آن عالم نیز بفرما که در آن جا نیازمندتریم به سترو غفران.[4]
[1]همان، ص 380. [2]مصباح المتهجد، ص 534 (دعاى ابوحمزۀ ثمالى)؛ پس آیا با این زبان قاصر سپاس تو بگذارم؟. [3]شرح چهل حدیث، ص 225 و 226. [4]شرح چهل حدیث، ص 223. منبع: الهی نامه، به کوشش، علی کاظمی وردنجانی، صص 18 و 19