پرتال امام خمینی(س)؛ با سیرى کوتاه در مناجات هاى حضرت امام خمینی(س)، روشن مى شود که تمامى آنها بااطمینان نفسانى و وقار وشوق باطنى و بر کنار از تصرّفات و نفوذ شیطانى ودر کمال اخلاص و تابعیت محض از رضاى الهى بیان شده اند. با توجه به ایام ارشمند ماه مبارک رمضان که در آن قرار داریم، هر روز گوشه ای از مناجات و دعاهاى امام بزرگوار را با هم مرور می کنیم به این امید که روحمان جلا یابد و حلقه ارتباط بنده و معبود تنگتر گردد.
خدایا! بندگان تو از تو هستند و به تو متعلّقند، همه بندگانند و تو خداى آنانى، با خدایىِ خود با آنان رفتار فرما، نه با بدى آنان. تو ما را خلق فرمودى و نعمت هاى غیر متناهیه مرحمت کردى بدون آن که خدمتى کرده باشیم، نعمتهاى تو همه ابتدائى است، نه استحقاقى.
(شرح حدیث جنود عقل و جهل، متن، ص: 352)
خدایا! ما در خوابیم و عمر خود را از دست در راه هاى بیهوده دادیم. تو خود، ما را از این خواب گران برانگیز، و چشم ما را به راه راست بینا کن، و دل ما را از این دار الغرور منسلخ کن، و ما را از غیر خودت کور کن، و به جمال جمیل خود دل ما را روشنى ده إنَّکَ ذُو فَضْلٍ عَظِیْمٍ.
(شرح حدیث جنود عقل و جهل، متن، ص: 379)
خدایا! با فضل و رحمتت با ما رفتار فرما، و ما را بسیئات اعمال و رذائل اخلاق ما، مگیر «إنَّکَ أنْتَ أرْحَمُ الرّاحِمیْنَ».
(شرح حدیث جنود عقل و جهل، متن، ص: 352 و 353)
عزیزا! انسان اگر احتمال صدق این طور احادیث را بدهد، باید بیشتر از ما درصدد علاج نفس برآید. جائى که چیزى، خود محل عذاب و آتش است، از شدّت حرارت به ناله درآید و از نَفَس آن جهنَّم محترق شود، آیا ما با این عذاب، باید چطور به سر بریم؟ آیا براى این چند روزه سرکشى و بزرگى فروشى به بندگان خدا یا تکبّر به عبادت و اطاعت خدا، چطور خود را حاضر کنیم از براى چنین عذابى که جهنم را به فریاد درآوَرَد؟ واى به حال غفلت و سرمستى ما. امان از این بى هوشى و خواب سنگین ما.
(شرح حدیث جنود عقل و جهل، متن، ص: 352)
منبع: نیایش نامه، به کوشش اسماعیل محمدی، ص 42 و 43