نظر امام خمینی درباره حقوق و جایگاه اقلیت های دینی از آغاز انقلاب اسلامی

همه اقلیتها مطمئن باشند که اسلام با اقلیتها همیشه به طور انسانی، به طور عدالت، رفتار کرده است و همه در رفاه هستند. و اینها هم مثل سایر اقلیتها جزئی از ملت ما هستند، و ما و آنها با هم در این مملکت زندگی می کنیم ان شاء اللَّه. شما هم که زرتشتیها هستید و همیشه خدمتگزار این ملت و این مملکت بودید، باید به کار خودتان ادامه بدهید و وحدت کلمه را حفظ کنید. از خداوند تعالی توفیق همه ملت ایران را خواهانم.

کد : 53300 | تاریخ : 29/11/1393

امام خمینی چندین ماه پیش از پیروزی انقلاب، در موارد فراوان از جمله در مصاحبه ای با خبرنگاران در تاریخ 18/8/57 پیرامون حقوق اقلیتهای مذهبی در جمهوری اسلامی فرموده بود:«دولت اسلامی یک دولت دموکراتیک به معنای واقعی است و برای همۀ اقلیتهای مذهبی آزادی به طور کامل هست و هر کس می تواند اظهار عقیدۀ خودش را بکند. و اسلام جواب همۀ عقاید را به عهده دارد و دولت اسلامی تمام منطقها را با منطق جواب خواهد داد.»

ایشان در مصاحبه با نماینده مجله عربی زبان القوم العربی در تاریخ 20/8/57 نیز تأکید کرده بود: «تمام اقلیتهای مذهبی در ایران برای اجرای آداب دینی و اجتماعی خود آزادند و حکومت اسلامی، خود را موظف می داند تا از حقوق و امنیت آنان دفاع کند و آنان هم مثل سایر مردم مسلمان ایران، ایرانی و محترم هستند.»

امام خمینی تمامی وعده هایی که قبلاً داده بود عمل کرد و تا پایان عمر بر مواضع خود در این رابطه استوار ماند. علاوه بر درج حقوق اقلیتهای دینی ایرانی در  اصل سیزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی و مواد دیگری از آن، نظام اسلامی در همه زمینه ها حقوق دینی و اجتماعی اقلیتها را محترم شمرده و این در حالی بود که در رژیم شاه حتی زرتشتیان که می بایست بر اثر سیاستهای باستان گرایی افراطی رژیم، از موقعیت بهتری برخوردار باشند، همراه با دیگر قشرهای ستمدیده ایرانی حقوق خود را پایمال شده می یافتند و باستان پرستی شاه فقط شامل نمادهای تبلیغاتی می شد که موقعیت او و سلطنتش را تحکین بخشد.

دشمنان انقلاب که از ماهها قبل از پیروزی، سخن از برخورد خشن نظام اسلامی با اقلیتهای دینی می راندند اکنون که همراهی اکثریت پیروان اقلیتهای مذهبی را با هموطنان خود در جریانات انقلاب و ملاقاتهای متعدد آنان با امام خمینی (از آن جمله دیدار اعضای انجمن زرتشتیان در روز 29 /11 /57 با حضرت امام) می دیدند سخت مأیوس گردیده بودند.

در این دیدار ابتدا آقای دکتر بوذرجمهر به نمایندگی از سوی انجمن زرتشتیان ایران اظهار داشت: «با کمال احترام به پیشگاه زعیم عالیقدر حضرت امام خمینی، معروض می دارد: ایرانیان زرتشتی پیروزی انقلاب مردمیکشور ایران را تحت هدایت و رهبری عالیه زعیم عالیقدر حضرت آیت اللّه  العظمی امام خمینی به پیشگاه مبارکتان تبریک و تهنیت عرض می نمایند. رجاء واثق دارد که در پرتو عدل اسلامی و تحت هدایت و راهبری آن قائد مقدس روحانی که آزادی و برابری را برای همه افراد بشر امر می فرمایند، روز به روز درهای سعادت و خوشبختی به روی کلیه افراد ملت نجیب ایران گشوده خواهد شد. زرتشتیان ایران با کمال احترام به عرض آن پیشوای مقدس و بزرگ روحانی می رسانند که در همه حال در کنار ملت نجیب و بزرگوار ایران بوده و آمادگی کامل دارند که در تحت هدایت آن زعیم عالیقدر برای ساختن ایرانی آزاد و آباد از بذل هر گونه کوشش و فداکاری دریغ ننمایند.»  (کوثر، ج3، ص 460-463)

 [بسم اللَّه الرحمن الرحیم]

زرتشتیها خدمتگزاران ایران

من از آقایان تشکر می کنم. آقایان همه اقلیتها مطمئن باشند که اسلام با اقلیتها همیشه به طور انسانی، به طور عدالت، رفتار کرده است و همه در رفاه هستند. و اینها هم مثل سایر اقلیتها جزئی از ملت ما هستند، و ما و آنها با هم در این مملکت زندگی می کنیم ان شاء اللَّه؛ و رفاه همه حاصل خواهد شد. و رمز این پیروزی که وحدت کلمه است باید حفظ بشود. ما در محل خودمان، شما در محل خودتان، سایر طبقات همین طور، همه کوشا باشیم که این ایرانی که الآن دست ما داده اند و خرابه ای است، همه با هم و با فعالیت، همه دست به هم بدهیم و این ایران خراب را از سر بنا بکنیم.

اینها تمام ذخایر ما را بردند. جواهرات ما را یک مقداری اش را آن پدر برد، و بیشترش را این پسر و اتباعش بردند. و همین طور پولهای اینجا را به بانکهای خارج ... که میلیاردها پول از اینجا به بانکهای خارج منتقل کردند، که ان شاء اللَّه از آنها پس گرفته خواهد شد. و شاه را خواهیم خواند به ایران، یا محاکمه خواهیم کرد او را غیاباً و اموالش را ضبط خواهیم کرد. برای اینکه آنها اموال نداشتند. این اموال اموالِ ملت است. شما هم که زرتشتیها هستید و همیشه خدمتگزار این ملت و این مملکت بودید، باید به کار خودتان ادامه بدهید و وحدت کلمه را حفظ کنید. از خداوند تعالی توفیق همه ملت ایران را خواهانم.

 (صحیفه امام، ج 6، ص: 192)

انتهای پیام /*