جمعی از دانش آموزان روستای معدن فیروزه نیشابور در روز چهارم اسفند 1360 نامه ای برای امام ارسال کردند. نامه ای که سراسر صمیمت، اخلاص کودکانه و محبت بود. امام در پاسخ، نامه ای برای آنها نوشتند و با زبانی پدرانه آنان را به تحصیل علم توصیه کردند. متن نامه نخست و پاسخ امام در ادامه آمده است:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم.
حضور محترم پدر عزیز و مهربانمان حضرت امام خمینی
امیدواریم که سلام گرم ما را بپذیرید و وجودتان از هر گونه بیماری و ناراحتی دور باشد. ما می خواستیم همان طور که در کتاب تعلیمات دینی و اخلاق کلاس پنجم بود، نامه ای به شما بنویسیم و مانند امام محمد تقی(ع) که فرماندار سیستان را نصیحت کرده بود، شما را نصیحت کنیم. اما متوجه شدیم که این کار، اشتباه بزرگی است و گناه دارد؛ چون شما خود شخصی بزرگ و با تقوا و پرهیزکارید و در برابر قدرت های شرق و غرب ایستادگی نموده اید و با قدرت های شیطانی در حال مبارزه هستید، در حالی که ما کودکانی هستیم که شاید حتی دست چپ و راستمان را از یکدیگر تشخیص ندهیم، پس چگونه خود را راضی کنیم که شما را نصیحت نماییم. از این نظر فقط تصمیم گرفتیم که نامه ای برای شما بنویسیم و ضمن عرض سلامی گرم و با محبت، از خداوند بزرگ بخواهیم و دعا کنیم که شما را در پناه خود در کلیه کارها موفق و پیروز نگه دارد، و هر چه زودتر سربازان اسلام را بر نیروهای صدام و کافران بعثی پیروزی عطا فرماید.
آمین یا رب العالمین.
خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.
نماینده کلاس پنجم (الف)- سید ابو الفضل مرزانی- 26/ 11/ 60- نیشابور]
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
فرزندان عزیز خوبم
چه خوب بود که نصیحتی را که در نظر داشتید، می نوشتید. ما همه محتاج به نصیحت هستیم و نصیحت شما عزیزان، بی غرضانه و از روی صفای قلب است. اکنون به عنوان پدر پیری شما عزیزان را نصیحت می کنم که در تحصیل علم و فراگرفتن دانش و اخلاق و کردار نیکو کوشا باشید که افراد متعهد و سودمندی برای اسلام بزرگ و میهن عزیزتان باشید. خداوند یار و نگهدارتان باشد.
28 ربیع الثانی 1402/ 4 اسفند 1360-
روح اللَّه الموسوی الخمینی
(صحیفه امام، ج16، ص: 70)