اشک ببار که نگار من در ظلمت شب آرمید. باد صبا پیام رسان هجرت تلخ جانان شد تا مریدان در سوگ نشینند و بر خاک مدینه بوسه زنند.
منادی از کین بی مهری ها خبر داد؛ از حدیث عروج بانویی که عالمیان تاب دیدار حزنش را نداشتند. جبرئیل بر او نازل می شد تا با روایت مصحفش، از دلتنگی او بکاهد. ( صحیفه امام؛ ج 20، ص4)
کوثری که از چشمه های زلال و صاف معرفت قرآن وضو می گرفت و با اشتیاق در خلوت حضور یار، عبادت عاشقانه را به رخ می کشید.
طاهره ای که با عمل خالصانه، روح سبز پرهیزگاری را معنا می بخشید.
صدیقه ای که زیباترین سمفونی عاشقانه بندگی حضرت حق را از پدر می آموخت.
لیله مبارکه ای که ترجمان شرافت عفاف گردید.
نو عروسی که در شب وصال مفسر آیۀ "لَنْ تَنٰالُوا الْبِرَّ حَتّیٰ تُنفِقُوا مِمّٰا تُحِبّونَ" شد.
ای شمع خانه علی (ع) که غربت و رنج همسر را به تنهایی بر دوش کشیدی؛
ای مادر مهربان که تربیت یافتگانت تجلی تمام قدرت حق شدند؛
ای شأن نزول "هل اتی"؛
ای تمام هویت انسانیت و افتخار عالم وجود؛
ای دلنواز یتیمان و فقیران؛
ای بانوی بیت الاحزان؛
ای ترجمان خطبه مظلومیت؛
ای بانوی سفر کرده، با غروب غمگینت، در برکه اشک نهال بیعت با تو را می کاریم.
می دانم که سیره تو چراغ راه هدایت است و اقتدای به تو راهگشای زن مسلمان در عصر معاصر.
"ما باید سرمشق از این خاندان بگیریم: بانوان ما از بانوانشان و مردان ما از مردانشان، بلکه همه از همه آنها. آنها زندگی خودشان راوقف کردند از برای طرفداری مظلومین و احیای سنت الهی. ماباید تبعیت کنیم و زندگی خود را برای آنها قرار بدهیم. کسی کهتاریخ اسلام را می داند، می داند که این خاندان هر یکی شان مثل یک انسان کامل، بلکه بالاتر، یک انسان الهی- روحانی، برای ملتها ومستضعفین قیام کردند در مقابل کسانی که می خواستند مستضعفین را از بین ببرند." ( صحیفه امام؛ ج6، ص530)