پاسخ: در برخورد اول، ممکن است به نظر خواننده برسد، مکاتب توحیدی یعنی هر مسلک و مرامی که به خداوند یگانه اعتقاد دارد و همین اندازه در مکتب توحیدی بودن کافی است و مهم نیست بنیانگذار آن چه کسی باشد و از کجا و چگونه آغاز شده باشد. ولی با مراجعه به آثار امام (س) در همین صفحه، به خوبی و به صراحت معلوم می شود که مراد ایشان از مکاتب توحیدی یعنی ادیان الهی دیگر که به وحی بر دیگر پیامبران به وجود آمده است، و امام (س) تربیت را تنها در سایۀ مکاتب توحیدی می داند که دین الهی بوده و از سوی خداوند نازل شده است، و مراد ایشان از اسلام، دین پیغمبر اسلام(ص) است در برابر دیگر ادیان، انبیا الهی مانند دین ابراهیم و دین موسی و دین عیسی. {البته در این موارد ایشان نظریه مقصد اصلی این ادیان داشته و دین های الهی را مربی می دانند، و قصد ورود به شرایط کنونی ادیان و انحرافهای به وجود آمده ندارند.}
برای نمونه ، سه مورد از جملات ایشان نقل می شود:
1- اسلام و همۀ مکتبهای توحیدی آمدند که این مردم را از این قید رها کنند، آزاد کنند از قید هایی که به قلوب این ها آنها انداختند. صحیفه امام، ج 11/ ص 219.
2- اسلام برای تهذیب انسان آمده است، برای انسان سازی آمده است، همۀ مکتبهای توحیدی برای انسان سازی آمده اند... مقصد اسلام و مقصد همۀ انبیاء این است که آدمها را تربیت کنند.صحیفه امام، ج 7، ص 531
3- آن که انسان درست می کند آن مکتبهای الهی است. مکتبهای توحیدی است که تمام همّ انبیا این بوده که آدم درست کنند. صحیفه امام، ج 8 ص 9 و رجوع کنید، صحیفه امام، ج 8، ص 291؛ ص 414؛ 433؛ ج 9، ص 288؛ ج 9، 514 ج 12، ص 504؛ و ... در همین مورد سئوال، {ج 12، ص 508}
نیز کمی دقت در سخنان قبلی ایشان که از موسی علیه السلام و فرعون سخن گفته شده است، روشن می کند مراد ایشان از مکاتب توحیدی ، همان دینهای انبیای گذشته است.
انتهای پیام /*