به گزارش پرتال امام خمینی، عبدالجبار کاکایی در گفتگو با جماران گفت: یکی از نقاط عطف و قابل توجه در حوزه انتشار آثار امام خمینی (س) انتشار دیوان اشعار ایشان بود که از سال 68 آغاز شد. رفته رفته با کتاب سبوی عشق ادامه پیدا کرد و نقطه عطف آن باده عشق بود. مجموعه اشعار ایشان به قلم خوشنویس برجسته کشورمان جلیل رسولی چاپ شده است.
وی ضمن بیان اینکه چاپ دیوان امام باعث جلب توجه بسیاری از مردم به این بخش از شخصیت ایشان شد، تصریح کرد: چاپ دیوان امام یک موضوع پژوهشی جدید را مطرح ساخت و آن توجه به فقهای شاعر بود. انتشار اشعار حضرت امام این شگفتی را در جامعه ایجاد کرد. به خاطر فقدان اطلاعات عمومی نسبت به توجه فقها به ادبیات و شعر به نظر می آمد باید پایه پژوهش های بعدی بر سر روشن شدن این موضوع اتفاق بیفتد که خوشبختانه تألیفاتی در دست چاپ است. امیدواریم این تألیفات هرچه سریعتر به چاپ برسد.
کاکایی افزود: نکته حائز اهمیت توجه امام به شعر از حدود سن 25 سالگی به بعد بوده تا جایی که ایشان از سوی طلاب حوزه علمیه به عنوان یکی از برجسته ترین شاعران حوزه علمیه در زمینه شعرهای اجتماعی و سیاسی معروف و مطرح شدند. ایشان در خصوص موضوعات عارفانه نیز به تأسی از شاعران بزرگ عارف مثل سعدی و حافظ غزلیاتی سروده اند. در دوره ای که ایشان اشتغال به شعر و سرودن را مدنظر قرار داده بودند تا جایی پیش رفتند که به استقبال غزلیات سعدی رفتند و بعضی آثارشان هم انصافا طعنه به آثار بزرگان شعر فارسی می زند.
وی یادآور شد: امام در سال های آخر عمر یعنی دوران سالخوردگی نیز به اصرار عروسشان مجددا اقدام به سرودن کردند که شاید این بار غلبه معنا بر لفظ در آثار امام بیشتر به چشم می خورد. در هر حال من فکر می کنم انتشار دیوان امام نقطه عطفی در توجه عمومی مردم به موضوع ادبیات و به ویژه موضوع شعر عارفانه و غزل عرفانی بود.