قرآن شناختی در کتاب «آداب الصلوۀ امام خمینی»

آنچه در این مقاله از نظر میگذرد؛ جستجویی قرآن شناسانه در کتاب «آدابالصلوة» است. شیوۀ کار، آن است که نخست به صورت موضوعی، گفتارهای امام خمینی را استخراج کرده و از آن پس، نکتهیابی شده است. میتوان گفت که کار پیش روی، بیش از طرح کلی نظرگاههای قرآن شناختی امام نیست.

کد : 53782 | تاریخ : 09/03/1394

. قرآن؛ مظهر تمام و کاملِ رحمت مطلقۀ الاهیه

این کتاب بزرگ الهی که از عالم غیب الهی و قرب ربوبی نازل شده و برای استفادۀ ما مهجوران و خلاص ما زندانیان سجن طبیعت و مغلولان زنجیرهای پیچ در پیچ هوای نفس و آمال، به صورت لفظ و کلام درآمده، از بزرگ­ترین مظاهر رحمت مطلقۀ الهیّه است که ما کور و کرها، از آن به هیچ وجه استفاده نکردیم و نمی‌کنیم.(آداب الصلوه، ص66)

در این جا بدین نکته­ها اشاره شده است:

الف) ارتباط کتاب الله و رحمت­الله؛

ب) قرآن و جهان غیب؛

ج) قرآن و مقام قرب حق؛

د) قرآن و نجات آدمی از زندان طبیعت؛

هـ) قرآن و آزادی انسان از زندان نفس و آرزو؛

و) بیگانگی مسلمانان با معارف الهی قرآن کریم.

 

2. موقعیت ممتاز قرآن، در میان کتاب­های آسمانی

پیش اهل معرفت، این کتاب شریف، از حق تعالی به مبدئیت جمیع شئون ذاتیه و صفاتیه و فعلیه، و به جمیع تجلیات جمالیه و جلالیه صادر شده و دیگر کتب سماویه را، این مرتبت و منزلت نیست. (همان، ص183)

در این جا بدین نکته­ها اشاره شده است:

الف) قرآن کریم در دید اهل معرفت؛

ب) قرآن و شئون ذاتی و صفاتی و فعلی پروردگار؛

ج) قرآن و تجلیات جمالی و جلالی.

انتهای پیام /*