به گزارش پرتال امام خمینی(س) حجت الاسلام سید سجاد ایزددهی، عضو پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با اشاره به ابعاد فلسفی و عرفانی شخصیت بنیانگذار کبیر انقلاب اظهار کرد: امام(س) جدا از اینکه فردی انقلابی و مبارز بودند و حکومت را راهبری کرده و رهبر بودند، اما حیثیت علمی و دانشی، ایشان را فیلسوف، عارف و متخلق به اخلاق الهی کرده بود.
وی با بیان اینکه البته این رویکرد نه تنها در بحث نظر، بلکه در عمل ایشان هم دیده می شد، ادامه داد: وقتی نخستین نگارش های حضرت امام را ملاحظه می کنیم، در می یابیم این آثار در حوزه عرفان و فلسفه است یعنی بنیادهای فکری امام(س) عمدتا بر مبنای عرفان، فلسفه و اخلاق استوار بود و آغازین نگارش های ایشان همچون چهل حدیث و شرح فصوص، بیش از آن که بُعد فقهی آن حضرت که در باب ولایت فقیه مطرح است را نشان دهد، بُعد فلسفی و عرفانی و اخلاقی شان را به نمایش می گذارد.
حجت الاسلام ایزدهی با اشاره به اینکه امام با سه عنصر یاد شده در عرصه حکومت و سیاست گام نهادند و وارد شدند، گفت: در عرصه فلسفه نیز جدا از آنکه رویکرد امام نوصدرایی و صدرایی است اما در عین حال برای اداره کشور به دو اصل حکمت صدرایی و فقه جواهری تکیه می کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: بنیادهای انقلابی امام در رابطه با فلسفه نوصدرایی تنظیم می شد در عین حال ایشان وقتی به بحث حکومت نیز وارد می شدند، پیش از آنکه حاکم باشند و اخلاق تدریس می کردند و کتاب چهل حدیث ایشان در این زمینه منبع و مرجع است، بنابراین عمدتا حاکمیت امام(س) هم رنگ و بوی اخلاقی می گیرد، جدا از این که در آموزه های اسلامی عمل به اخلاق توصیه می شود اما امام خمینی(س) با جامعیتی که در فقه و اخلاق و فلسفه داشتند، در هر سه علم بیداری جدی داشته و این تنها در عرصه نظر محدود نمی شد بلکه به مرحله عمل نیز تسری می یافت.
وی با تاکید بر اینکه حکومتی که امام(س) تشکیل دادند، مبتنی بر بنیادهای فلسفه، فلسفه سیاسی و حکمت متعالیه نوصدرایی و اخلاق نظری و عملی بود، گفت: در عین حال پایه های این حکومت مبتنی بر فقه حکومتی و جواهری استوار شده بود؛ این جامعیت در این سه عرصه جدا از بحث نظری، مرحوم امام(س) – بر خلاف بسیاری از اندیشمندانی که تنها در نگارش و ارائه نظریه موفق بوده اند – از نظر به نظریه و از نظریه به بنیادهای علمی و عملیاتی می رسید که موجب ایجاد حکومت، استمرار آن و تضمین کارآمدی حکومت بود و اگر این سه عنصر وجود نداشت، عملا حکومتی تشکیل نمی شد یا دوام نمی یافت که بتواند در مقابل توطئه ها و تحریم ها ایستادگی کرده و در هم نشکند بنابراین این سه عنصر یاد شده را می توان در عرصه عملی و نظری امام(س) مشاهده کرد.
مدیر گروه سیاست پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان کرد: امام وقتی وارد حکومت شدند، هشت ماده قانونی را ابلاغ کردند که از باب بُعد اخلاقی آن حضرت بود از جمله اینکه هیچ کس حق ندارد کسی را بدون حکم قاضی که از روی موازین شرعیه باید باشد توقیف کند یا احضار نماید، هر چند مدت توقیف کم باشد. توقیف یا احضار به عنف جرم است و موجب تعزیر شرعی است. هیچ کس حق ندارد در مالِ کسی چه منقول و چه غیر منقول و در مورد حق کسی دخل و تصرف کند یا توقیف و مصادره نماید مگر به حکم حاکم شرع آن هم پس از بررسی دقیق ثبوت حکم از نظر شرعی. هیچ کس حق ندارد به خانه یا مغازه و یا محل کار شخصی کسی بدون اذن صاحب آنها وارد شود یا کسی را جلب کند یا به نام کشف جرم یا ارتکاب گناه تعقیب و مراقبت نماید و یا نسبت به فردی اهانت نموده و اعمال غیر انسانی ـ اسلامی مرتکب شود, یا به تلفن یا نوار ضبط صوت دیگری به نام کشف جرم یا کشف مرکز گناه گوش کند و یا برای کشف گناه و جرم هر چند گناه بزرگ باشد, شنود بگذارد و یا دنبال اسرار مردم باشد و تجسس از گناهان غیر نماید یا اسراری که از غیر به او رسیده ولو برای یک نفر فاش کند. تمام این ها جرم و گناه است و بعضی از آن ها چون اشاعه فحشا و گناهان از کبائر بسیار بزرگ است و مرتکبین هر یک از امور فوق مجرم و مستحق تعزیر شرعی هستند و بعضی از آن ها موجب حد شرعی است و ... .
وی ابراز کرد: همچنین امام خمینی(س) در باب حکومتداری و حاکمان اشاره می کنند که حاکمان باید از عرش به پایین آمده و مردم را با خود همراه کنند تا به سمت سعادت روند که این حکایت از برداشت امام از اسفار اربعه ملاصدرایی می کند.
حجت الاسلام ایزدهی خاطرنشان کرد: عمده مبانی که امام(س) در عمل خود به کار می بستند، در علم ایشان جلوه گر بود تا جایی که وقتی می خواهند گورباچف را به اسلام دعوت کنند، به شرح فصوص ابن عربی او را ارجاع می دهند و نیز مبانی عرفانی و فلسفی.
منبع: شبستان