پرتال امام خمینی- اصغر میرشکاری:
آذر 1332 و دو سه ماهی بعد از کودتای امریکایی و برکناری دولت قانونی دکتر محمد مصدق و برقراری جو اختناق و فشار بر ایران و به ویژه در محیطهای با ظرفیت روشنفکری و روشنگری نظیر دانشگاه ها است.
در چنین شرایطی در 24 آبان سخن از سفر نیکسون معاون رئیس جمهور امریکا به ایران و در نتیجه سبب التهاب در دانشگاه تهران می شود. این التهاب یکی دو روزی قبل از سفر نیکسون در روز 16 آذر پای نیروهای نظامی را به دانشگاه و به ویژه دانشکده فنی باز می کند و تعدادی دانشجویان دستگیر می شوند. در حالی که به دستور رئیس دانشگاه کلاسهای درس تعطیل می شود، بر اثر تیراندازی نیروهای نظامی که قبل از تعطیلی وارد صحن طبقه اول دانشکده شده بودند، به کلاس درس یکی از اساتید ورود پیدا می کنند که مورد اعتراض دانشجویان قرار می گیرند در صحن طبقه اول دانشکده تعدادی از دانشجویان زخمی و سه نفر نیز به شهادت می رسند. به پاس شهادت این عزیزان (قندچی و بزرگ نیا و شریعت رضوی) روز 16 آذر روز دانشجو نام گرفت و از آن پس هر ساله با حالی که چند روز قبل از آن، جو پلیسی بر دانشگاهها حاکم و این روز تعطیل می شد، ولی همواره اعتراضات دانشجویی را به دنبال داشت و با وجود آن فضای اختناق و امنیتی، به جد باعث خوف و هراس رژیم شاه بود.
پیروزی انقلاب اسلامی و برقراری نظام اسلامی با توجه به شأن و اعتبار "دانشجو" در ذهن و ضمیر رهبر انقلاب و بنیانگذار این نظام بزرگداشت این روز را در کانون توجه قرار داد و از آن پش همه ساله این مناسبت با حضور مسئولین گرامی داشته می شود. در ماورای این بزرگداشت صوری حقیقتی عمیق نهفته است که در نوع نگاه امام خمینی و دیگر مسئولان نظام به مقوله دانش و دانشجو ریشه دارد.
از منظر امام خمینی و بر اساس مکتب اسلام مقوله "علم"، "علم آموزی" و " دانشجو" شأن و اعتبار ویژه دارد و از احترام فوق العاده ای بر خوردار است. از طرف دیگر آینده نگری امام خمینی و دغدغه های وی نسبت به سرنوشت و آینده جامعه و ضرورت هدایت درست قضیه به ویژه در امر انسان سازی و نقش ارزنده دانشگاه در این مورد و لزوم تحقق پیشرفتهای علمی با تکیه بر خودباوری و خود اتکایی که دانشگاه نقش اصلی را در آن بر عهده دارد و نیز نقش کادر سازی و تربیت نیروهای اداره جامعه و مواردی از این قبیل طبیعی است که دانشگاه و دانشجو و سرنوشت آن بیش از همه در مورد توجه امام خمینی باشد و راهنمائیها و ارشادات، اندرزها و انذارها و آسیب شناسیها و بیان خطرات را با هوشیاری و دقت مطرح نماید که در یک جمع بندی می توان به موضوعات کلی "ارزش علم، وضع دانشگاه قبل از انقلاب اسلامی، دانشگاه و انقلاب فرهنگی، رسالت دانشگاه، اساتید و دانشجویان، تحصیلات در خارج، حوزه و دانشگاه" در کلام امام اشاره کرد که هرکدام با زیر موضوعات خود مجموعه ارزنده و بی بدیلی را به یادگار گذاشته است.
کلام را با این فراز از پیام 24 بهمن 1356 حضرت امام خمینی به اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا به پایان می بریم که خود ترسیم کننده اصلی ترین وظیفه دانشجویان و نسل جوان ما است که:
«باید چه طبقه جوان روحانی و چه دانشگاهی، با کمال جدیت به تحصیل علم، هر یک در محیط خود ادامه دهند. این زمزمه بسیار ناراحت کننده که اخیراً بین بعضی جوانان شایع شده که درس خواندن چه فایده ای دارد، مطلبی است انحرافی و مطمئناً یا از روی جهالت و بیخبری است و یا با سوء نیت و از القائات طاغوتی شیطانی است که می خواهند طلاب علوم دینی را از علوم اسلامی بازدارند که احکام اسلام به طاق نسیان سپرده شود و محو آثار دیانت به دست خودمان تحقق پیدا کند، و جوانان دانشگاهی ما را انگل و متکی به قشرهای استعماری بار بیاورند که همه کس چون همه چیز وارداتی باشد و احتیاج به اجنبی در تمام ابعاد و رشته های علمی هر چه بیشتر روزافزون شود؛ و این خطر بزرگی است که کشور را هر چه بیشتر به عقب می راند. اگر علوم اسلامی مردانی متخصص نداشت، تا کنون آثار دیانت محو شده بود؛ و اگر پس از این نداشته باشد، این سد عظیم مقابل اجانب منهدم می شود و راه برای استثمارگران هر چه بیشتر باز می شود و اگر دانشگاهها خالی از مردانی دانشمند و متخصص شوند، اجانب منفعت طلب چون سرطان در تمام کشور ریشه دوانده و زمام امور اقتصادی و علمی ما را در دست می گیرند و سرپرستی می کنند. باید جوانان با این فکر غلط استثماری مبارزه کنند؛ و بهترین و مؤثرترین مبارزه با اجنبی، مجهز شدن به سلاح علم دین و دنیاست. و خالی کردن این سنگر و دعوت به خلع این سلاح، خیانت به اسلام و مملکت اسلامی است.»
(صحیفه امام؛ ج3، ص 326 - 327)
روز دانشجو را ارج می نهیم و برای همه جوانان عزیز این مرز و بوم سعادت و بهروزی را صمیمانه خواستاریم.