بیانات در جمع علمای قم (هشدار درباره رفراندم شاه)

‏‏بیانات‏

‏‏زمان: اواخر دی 1341 / شعبان 1382‏

‏‏مکان: قم‏

‏‏موضوع: ‏‏هشدار پیرامون رفراندم شاه و لزوم هوشیاری ومقاومت علما و مردم‏

‏‏مناسبت: ‏‏اعلام برگزاری رفراندم انقلاب سفید از سوی رژیم‏

‏‏حضار: ‏‏کمالوند، روح الله ـ آیات عظام و علمای قم‏

‏‏ [‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏‏]‏

‏‏آینده تاریک و مسئولیت سنگین‏

‏‏     آقایان توجه داشته باشند که با وضعی که پیش آمده، آینده تاریک، و مسئولیت ما‏‎ ‎‏سنگین و دشوار می باشد. حوادثی که اکنون در جریان است، اساس اسلام را به خطر‏‎ ‎‏نابودی تهدید می کند. توطئۀ حساب شده ای علیه اسلام و ملت اسلام و استقلال ایران‏‎ ‎‏تنظیم شده است. باید توجه داشت که این حادثه را نمی توان با غائلۀ «تصویبنامه»‏‎[1]‎‎ ‎‏مقایسه کرد و به همان ملاک، نسبت به این ماجرا برخورد نمود.‏

‏‏طرف ما، شخص شاه‏

‏‏     آن غائله به حسب ظاهر به دولت مربوط می شد، طرف حساب ما دولت بود؛ شکست‏‎ ‎‏نیز به پای دولت محسوب گردید و شکست یک دولت حتی سقوط دولتی در یک‏‎ ‎‏حکومت چندان اهمیت ندارد، اساس رژیم را برباد نمی دهد و حتی گاهی برای تحکیم‏‎ ‎‏رژیم و حفظ آن از خطر، به سقوط دولت مبادرت می شود؛ لکن در اینجا آن که‏‎ ‎‏روبه روی ما قرار دارد و طرف خطاب و حساب ما می باشد، شخص شاه است که در مرز‏‎ ‎‏مرگ و زندگی قرار گرفته و چنانکه خود اظهار داشته، عقب نشینی او در این مورد به‏‎ ‎‏قیمت سقوط و نابودی او تمام خواهد شد. بنابراین او مأمور است که این برنامه را به هر‏‎ ‎‏قیمتی است به مرحلۀ اجرا بگذارد و نه تنها عقب نشینی نمی کند و دست از کار نمی کشد،‏
‏‎[[page 133]]‎‏بلکه با تمام قدرت و با کمال درندگی با هر گونه مخالفتی مقابله خواهد کرد. بنابراین نباید‏‎ ‎‏مثل غائلۀ گذشته، عقب نشینی دستگاه را انتظار داشت؛ و در عین حال، مخالفت و مبارزه‏‎ ‎‏با آن از وظایف حتمیه و ضروریۀ ما می باشد، زیرا خطری که اکنون عموم مردم را تهدید‏‎ ‎‏می کند بزرگتر از آن است که بتوان از آن چشم پوشید و در قبال آن بی تفاوت ماند.‏

‏‏وظیفۀ ما در برابر دام استعمار‏

‏‏     دستگاه حاکمه برای اغوا و اغفال ملت، دام وسیعی گسترده و به یک سلسله اعمال‏‎ ‎‏ظاهر فریب و گمراه کننده دست زده است. و ما اگر در مقابل به بیدار کردن و متوجه‏‎ ‎‏ساختن تودۀ مردم اقدام نکنیم و از افتادن آنها به دام استعماری که برای آنان گسترده اند‏‎ ‎‏جلوگیری ننمایم، ملت اسلام در معرض فنا و نیستی قرار خواهد گرفت؛ فریب خواهد‏‎ ‎‏خورد و منحرف خواهد شد؛ و در آن صورت علمای اسلام و جامعۀ روحانیت علاوه بر‏‎ ‎‏آنکه خواه ناخواه خود نیز راه نیستی و انحراف را خواهد پیمود و خدای نخواسته از میان‏‎ ‎‏خواهد رفت، پیش خداوند تبارک و تعالی نیز مسئول و مؤاخذ خواهد بود که چاه را دیده‏‎ ‎‏و نابینایان را از افتادن در آن برحذر نداشته است. ما اگر بتوانیم در مقابل این دسیسه و‏‎ ‎‏توطئه های شاه، فقط مردم را بیدار و آگاه سازیم و نگذاریم که گول بخورند و تحت تأثیر‏‎ ‎‏برنامۀ فریبندۀ او قرار بگیرند، حتماً او را با شکست مواجه خواهیم ساخت و درمانده‏‎ ‎‏خواهیم کرد. ما که نمی خواهیم به جنگ توپ و تانک برویم که می گویید از ما ساخته‏‎ ‎‏نیست، چه کار می توانیم بکنیم و مشت با درفش مناسبت ندارد؛ بزرگترین کاری که از ما‏‎ ‎‏ساخته است بیدار کردن و متوجه ساختن مردم است. آن وقت خواهید دید که دارای چه‏‎ ‎‏نیروی عظیمی خواهیم بود که زوال ناپذیر است و توپ و تانک هم حریف آن نمی شود.‏‎ ‎‏در عین حال، چنانکه گفتم راه دشوار و خطرناکی در پیش داریم و آنها که وظیفۀ خود را‏‎ ‎‏مقابله می دانند، باید جوانب امور را بسنجند؛ عواقب امور را ملاحظه کنند و ببینند که در‏‎ ‎‏برابر شداید و مصایبی که ممکن است در این راه به آنان وارد آید تا چه درجه تاب‏‎ ‎‏مقاومت و استقامت دارند ... .‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 134]]‎