نامه به آقای سید هادی میلانی (ابراز تأسف از شایعات کذب)

‏‏نامه‏

‏‏زمان: خرداد 1343 / محرّم 1384‏

‏‏مکان: قم‏

‏‏موضوع: ‏‏ابراز تأسف از شایعات کذب‏

‏‏مخاطب: ‏‏میلانی، سید هادی‏

‏‏«اعظم الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین ـ علیه الصلوة والسلام»‏

‏‏بسمه تعالی‏

‏‏     به عرض عالی می رساند، مرقوم مبارک که بشارت سلامت وجود مبارک را می داد و‏‎ ‎‏حاوی مطالبی بود، موجب تشکر گردید. سلامت و عظمت وجود مبارک را در ظل‏‎ ‎‏حمایت ولی عصر ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ خواستار است.‏

‏‏     چون وقت بسیار ضیق بود، حتی یکی ـ دو ساعت تعویق نیز جایز نبود، امکان نداشت‏‎ ‎‏مطالب مرقومه عمل شود. در اینجا نیز بعد از ملاقاتها و رفت و آمدها موفق نشدم که به‏‎ ‎‏امضای آقای شریعتمداری برسانم ولی آقای آقا نجفی‏‎[1]‎‏ امضا کردند و طبع و نشر شد.‏‎ ‎‏این معنی بسیار خلاف صلاح بود. امروز یکی از بستگان ایشان را خواستم و باز تأکید‏‎ ‎‏کردم که خودشان جداگانه نشریه بدهند؛ اگر عمل شود صلاح جامعه و خودشان است.‏

‏‏     چیزی که موجب تأثر داعی است مطلبی بوده که خدمت حضرتعالی عرض شده‏‎ ‎‏است که ایشان سه مرتبه وقت خواستند و بنده وقت ندادم و خودشان تشریف آورده اند و‏‎ ‎‏نپذیرفتم و از اندرون بیرون نیامدم. خیلی تعجب است که اصحاب یا دوستان ایشان این‏‎ ‎‏نحو شایعات کذب را ‏‏[‏‏رواج‏‏]‏‏ می دهند برای مقاصد باطلی، و دین خود را برای دنیای‏‎ ‎‏دیگران از دست می دهند. مردم شاهد رفتار بنده با ایشان و سایر آقایان هستند. شب‏‎ ‎‏نوزدهم ذی الحجه به عنوان دیدن عید، خدمت ایشان و صبح نوزدهم خدمت آقای‏
‏‎[[page 333]]‎‏نجفی و آقای گلپایگانی رسیدم. یکی از اصحاب ایشان که اخیر کویت رفته است‏‎ ‎‏دروغهایی گفته است برای اهانت بنده. در تهران بعضی دوستان ایشان گفته اند چراغانی‏‎ ‎‏مدرسۀ فیضیه به وسیلۀ سی هزار سازمانی شده است. اینها مصیبتهایی است که اسلام و‏‎ ‎‏مسلمین به آن مبتلا هستند. در تبریز نیز شایعات دروغی دادند. آقایان گمان می کنند اگر‏‎ ‎‏خمینی از بین برود برای آنها خوب است. خداوند هر چه صلاح حال مسلمین است پیش‏‎ ‎‏آورد ولو به فنای خمینی. من می ترسم وضع این آقایان در جامعه به سستی گراید، و من‏‎ ‎‏راضی نیستم.‏

‏‏     از حضرتعالی مستدعی هستم اگر صلاح می دانید شما ـ بدون اینکه اشاره باشد به‏‎ ‎‏اینکه بنده عرض کردم ـ آقایان را نصیحت فرمایید که تجدیدنظر در اقدامات خودشان‏‎ ‎‏بفرمایند. خدا می داند تفرقه و خلاف، به دین و دنیای همه صدمه می زند و دشمن از‏‎ ‎‏فرصت نتیجه می گیرد ...‏‎[2]‎‏ الاّ به اصلاح مااستَطَعتَ و ما توفیقی الاّ بالله و السلام علیکم و‏‎ ‎‏رحمة الله .‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 334]]‎