اجازه نامه
زمان: 26 فروردین 1346 / 4 محرّم 1387
مکان: نجف
موضوع: اجازه در امور حسبیه و شرعیه
مخاطب: قاضی طباطبایی، سید محمدعلی
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین، والصلوة والسلام علی محمد و آله الطاهرین، و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین.
و بعد، جناب مستطاب سیدالعلماء الاعلام و ملجاء الانام و حجت المسلمین والاسلام آقای حاج سید محمدعلی قاضی ـ دامت برکاته و کثّرالله امثاله ـ از قِبَل حقیر مجاز و وکیل هستند در اخذ وجوه شرعیه و ایصال آن به محالّ مقررۀ شرعیه؛ و نیز وکیل هستند در اخذ سهمین مبارکین و ایصال سهم سادات عظام را به محل مقرر شرعی؛ و صرف نصف از سهم مبارک امام ـ علیه السلام ـ را در علوّ کلمۀ اسلام و صرف به هر نحو که صلاح می دانند با ملاحظۀ احتیاط؛ و ایصال نصف دیگر را به اینجانب برای صرف در حوزه های علمیه.
«و اوصیه ـ ایّده الله تعالی ـ بما اوصی به السلف الصالح من ملازمة التقوی والتجنب عن الهوی والتمسک بعروة الاحتیاط فی الدین و الدنیا؛ و ارجو من جنابه ان لاینسانی من صالح دعواته»؛ والسلام علیه و علی اخواننا المؤمنین و رحمة الله و برکاته.
به تاریخ 4 محرّم الحرام 1387
روح الله الموسوی الخمینی
[[page 128]]