پیام به دانشجویان ایرانی مقیم هند (لزوم پرهیز از تفرقه)

‏‏پیام‏

‏‏زمان: 15 بهمن 1356 / 25 صفر 1398‏‎[1]‎

‏‏مکان:  نجف ‏

‏‏موضوع: لزوم پرهیز از تفرقه، نوید پیروزی‏

‏‏مناسبت: تظاهرات دانشجویی در هند‏

‏‏مخاطب: دانشجویان ایرانی مقیم هند‏

‏‏ بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏25 صفر المظفر 98‏

‏‏انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی هند ـ ایّدهم الله تعالی‏

‏‏     مرقوم شریف آقایان در وقتی واصل شد که جنایات رژیم منحط پهلوی سلب‏‎ ‎‏آسایش نموده و فرصت رسیدگی به امور را نمی داد، و لهذا تأخیر در جواب شد. باید‏‎ ‎‏جوانان غیور اسلامی ما بدانند که تا دست اتحاد به هم ندهند و هدف خود را اسلام که‏‎ ‎‏تنها مکتب نجات بخش بشر است و یگانه کفیل آزادی و استقلال ملتهای مستضعف‏‎ ‎‏است، قرار ندهند، امید پیروزی را نباید داشته باشند. امروز که به خواست خدای قادر،‏‎ ‎‏ملت ما با همۀ طبقات و ابعادش آگاهانه و مردانه بپا خاسته و مجال را بر شاه و دار و دستۀ‏‎ ‎‏اراذلش چنان تنگ کرده اند که حتی از سایۀ خود وحشت دارند، و همین وحشتزدگی‏‎ ‎‏موجب حرکات وحشیانه و جنون آمیز شده که به قتل عام 19 دی (29 محرّم 98) پناه برده‏‎ ‎‏تا از ناراحتیهای روزافزون و دلهره های پیاپی بکاهند و با خون آشامی ضحاک وار‏‎ ‎‏آسایش موقتی به دست آورند، لازم است شما جوانان دانشگاههای قدیم و جدید به هم‏‎ ‎‏پیوسته و با سایر طبقات ملت پیوند اخوت اسلامی برقرار کنید. ‏‏وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ الله ِ جَمیعاً وَلا‏‎ ‎‏تَفَرَّقُوا؛‏‎[2]‎‏ این است دستور محکم نجات بخش قرآن کریم که باید نصب عین خود قرار‏‎ ‎
‏‎[[page 318]]‎‏دهیم و از تفرقه و تشتت، که جز شکست در مقابل طاغوت نتیجه ای ندارد، پرهیز نموده‏‎ ‎‏از خداوند تعالی نجات ملت را بخواهیم. من امید آن دارم که به فضل خداوند متعال‏‎ ‎‏بزودی دست این جنایتکاران قطع و آزادی و استقلال کشور تأمین شود.‏

‏‏     خبر تظاهرات مردانۀ دانشجویان عزیز ایران در هند در مقابل شاه ـ این عنصر‏‎ ‎‏جنایتکار که با لاف و گزافْ همۀ ملت را پشتیبان خود معرفی می کند ـ رسید. با آنکه در‏‎ ‎‏داخل و خارج همه جا با موج تنفر و انزجار عمومی رو به روست و تظاهرات اخیر‏‎ ‎‏سرتاسر کشور چنان او را دیوانه کرد که به قتل رجال علمِ حوزۀ علمیه و مردم غیور محترم‏‎ ‎‏قم دست زد تا ناراحتی روحی خود را جبران کند. لکن مقاومت مردانۀ ملت معظم او را‏‎ ‎‏بیش از پیش رسوا نمود. اکنون می خواهد این شکست مفتضحانه را با جار و جنجال‏‎ ‎‏مشتی سازمانی‏‎[3]‎‏ که در شهرستانها راه انداخته عربدۀ «جاوید شاه» سر می دهند، سرپوش‏‎ ‎‏نهد که جز رسوایی سودی نخواهد برد.‏

‏‏     من امید پیروزی دارم و به شما وعده می دهم. با توکل به خدای تعالی، پیوستن شما به‏‎ ‎‏اتحادیۀ دانشجویان اروپا بجاست. باید تمام اقشار به هم بستگی داشته و با یک صدا،‏‎ ‎‏آزادی و استقلال خود را به دست آورند. والسلام علیکم و رحمة الله .‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 319]]‎