سخنرانی
زمان: 6 بعدازظهر 28 فروردین 1358 / 19 جمادی الاول 1399
مکان: قم
موضوع: اوضاع ناگوار ایران در رژیم شاه ـ توطئۀ ضد انقلاب
حضار: نمایندگان عشایر «بنی کعب» شادگان خوزستان
بسم الله الرحمن الرحیم
محرومیت در سراسر ایران
گرفتاری اقشار ملت زیاد است. هر کس خیال می کند فقط منطقۀ اوست که برق و آب ندارد و حال آنکه در تهران، مردمِ حدود سی محله یا بیشتر با وضع تأسّف باری زندگی می کنند و از همۀ مزایای تمدن و زندگی محرومند. عشایر بختیاری هیچ چیز ندارند؛ و به هر قسمت که بروید همین طور است زیرا مال این ملت را به غارت برده اند، از پول نفت ما برای امریکا پایگاه ساخته اند؛ و به اسم ما اسلحه وارد کرده اند اما برای خودشان پایگاه در مقابل شوروی ساخته اند. ایران احتیاج به اسلحه نداشت که ابرقدرت بشود، و این سلاحها فقط برای پایگاههای امریکایی در ایران بود. شما فقط از اطراف خوزستان اطلاع دارید اما هر کس که به اینجا می آید می گوید که ما از محرومترین نقاط آمده ایم؛ در صورتی که همه جای این مملکت همین طور است.
جوّ سازی و کارشکنی برای کودتا
اما چیزی که در حال حاضر مهمتر است این است که باید ما همه دست به دست هم داده و جلو افرادی را که بین مردم می افتند و می خواهند اختلاف بیندازند بگیریم. این افراد یک سِری از جوانان ما را اغفال می کنند و به اسم کمک به مردم، بذر اختلاف می پاشند و می خواهند وضع را به عقب برگردانند. در حالی که وقتی مملکت آشفته شد، ناراحتیها زیاد می شوند و کودتایی بپا خواهد شد. اینها می خواهند ما را به حالت اول برگردانند و جوانان را با مطالب فریبنده اغفال کنند. من بارها گفته ام اگر اینها واقعاً دلشان
[[page 33]]برای کارگر و مستضعفین می سوزد، کمکهای عمرانی کنند نه کارشکنی. همان گونه که صندوقهای رأی را سوزاندند اینها! چرا مخالفت کردند؟ وظیفۀ هر کس در محل خودش این است که نباید بگذارد بین جوانان نفوذ کنند و اختلاف بیندازند. اینها نمی خواهند بگذارند کارخانه ها به کار بیفتد. اما ما در برابر نسلهای آینده مسئول هستیم. جوانان را آگاه کنید که افراد مغرض نمی خواهند بچه ها درس بخوانند، آنها می خواهند آشوب بپا کنند و وضع گذشته را پیش آورند ولی ما باید همه با هم این نهضت را گرم نگه داریم. خدا همگی شما را حفظ بفرماید.
[[page 34]]