سخنرانی
زمان: 11 دی 1358 / 12 صفر 1400
مکان: قم
موضوع: راه طولانی تا رسیدن به پیروزی نهایی ـ توطئه ها و ترفندهای رنگارنگ
حضار: خانواده های شهدا و امدادگران شهرهای شیراز و تهران، کارکنان شرکت هپکو
بسم الله الرحمن الرحیم
استمرار نهضت و مبارزه با ریشه های استعمار
ما تقریباً هر روز مواجه هستیم با این مادرهایی که بچه هایشان را از دست دادند و این پدرهایی که عزیزانشان را از دست دادند و این معلولین و این مجروحین و این گرفتاریهایی که در رژیم سابق برای ملت ما مهیا شده بود. ما هر روز تأثرات زیادی در این مسائل داریم، لکن خودمان را تسلیت می دهیم به اینکه ملت ما به صورت مجاهدین صدر اسلام درآمدند. همان طور که در صدر اسلام در رکاب رسول الله و امیرالمؤمنین، ـ سلام الله علیه ـ عدۀ کثیری از فرزندان اسلام از دست رفتند، لکن اسلام را حفظ کردند. امروز هم که ما در یک موقعیتی واقع هستیم که اسلام روبروی کفر ایستاده است و احتیاج به فداکاری دارد، ملت ما بحمدالله مردانه ایستاده و فداکاری می کند. نه مردها، زنها، و نه زنها و مردها، بچه ها همه ایستاده اند و اسلام عزیز را می خواهند که به پیش ببرند. امروز روزی است که ما مواجه با قدرتهای شیطانی بزرگ هستیم و آنها هم از توطئه ها [باز] ننشسته اند. مشغول توطئه هستند. توطئه های زیادی در داخل دارند. مهم آن توطئه های داخلی است. آن حرفهای خارجی که مثلاً انحصار اقتصادی، مداخلۀ نظامی، اینها مهم نیست که قابل اعتنا باشد و امریکا هم در این اعلام کردن که شکست خورد. لکن توطئه های داخلی که عمال اجانب و بیشتر از همه عمال امریکا در داخل مشغول توطئه هستند، اینها هستند تا حالا آن شکست نهایی را نخوردند. آن مقداری را که ملت ما شکست داد آنها را، این است آن عمال ظاهریشان را که در رأسشان محمدرضا بود. آنها
[[page 514]]را دستشان را کوتاه کردند و از ایران راندند و دستهای جنایتکار اجانب هم آنها که ظاهر بود قطع شد. لکن ریشه های زیرزمینی، توطئه های دامنه دار همه جانبه در همه قشرها مشغول اند. و ملت ما گمان نکند که پیروزی نهایی را پیدا کرده است نه، بین راه هستیم، در حال انقلابیم ما. تا تمام این قشرها، و تمام این ریشه های فاسد از این مملکت قطع نشود ملت ما نباید آرام بگیرد. همین نهضت را که بحمدالله با قدرت تا اینجا رسانده است، باید با قدرت هم پیش ببرد. و من امید دارم که با این روشنی که پیدا شده است، با این نوری که در دل همه فرزندان اسلام روشن شده است و راه خودشان را پیدا کرده اند و فهمیده اند که دشمنها کی هستند و دوستها کی و توطئه گرها چه سنخ مردمی هستند. امید این هست که ان شاءالله پیروزی را شماها در آغوش بگیرید.
انقلاب پاکباختگان و از خود گذشتگان
لکن مهم دو مطلب است: یکی که بسیار مهم است، این است که جوانهای ما در هر رشته ای که هستند و خصوصاً آنهایی که در رشتۀ خدمت به نهضت هستند، چه آنهایی که در کمیته ها هستند و چه آنهایی که پاسدار هستند و چه قوای انتظامیه و همۀ قشرها، توجه کنند که اسلام است که ما را پیروز کرده. همین فریاد «الله اکبر» و تقاضای شهادت که در همه قشرها پیدا شده است. پدری که فرزندش را از دست داده افتخار می کند که شهید شده است. مادری که چند تا فرزند داشته و بعضی اش را از دست داده و آرزو می کند، می گوید که، دعا کنید آنهای دیگر هم شهید بشوند. و این دنبال این است که نهضت اسلامی بوده. اگر یک نهضت غیر اسلامی بود، برای دنیا بود، معنا نداشت که یک کسی بگوید، من بچه هایم را می دهم برای دنیا، چون برای خداست و نهضت برای خدا بوده است. و در آن وقتی که همۀ شما توجه داشتید به اینکه پیش ببرید، هیچ راجع به خودتان دیگر توجه نداشتید. و باید گفته بشود که از خود گذشته و به خدای تبارک و تعالی پیوسته بودید، پیروزی را به دست آوردید، آن هم یک پیروزی که در تاریخ نظیر باید گفت ندارد.
[[page 515]] تقریباً تمام انقلاباتی که پیدا شده است به توسط یک قشر نظامی، یک حزبی که پیوند با نظامی داشته است، یک اشخاصی که از غیر، از خارج تقویت می شدند واقع شده است. شما همین کودتایی که در افغانستان در این چند روز واقع شد، یک شخص که اعلام کرده است من کمونیست هستم، و از سران کمونیست بوده است، با نظامی کشور شوروی این کودتا را کرده است. و آن هم الآن معلوم نیست که بتوانند به آخر برسانند. ملت افغانستان هم یک ملتی است که بپاخاسته، لکن کودتاهایی که در آنجا [پیاپی] پیدا شده است، یکی بعد از دیگری، یک کودتای نظامی بوده است و به وسیلۀ خارجیها بوده است. سایر کودتاها هم اینطور بودند. انقلاباتی هم که پیدا شده است، آن مقداریش که نظامیها دخالت داشتند و احزاب دخالت داشتند، ملت آن قدر دخالت نداشت. شما شاید در طول تاریخ کم پیدا کنید یا پیدا نکنید، یک انقلابی که از متن خود مردم جوشیده باشد و هیچ اتکا به قوۀ نظامی، به قدرت خارجی نداشته باشد، و هیچ ساز و برگ نظامی هم نداشته باشد، اسلحه نداشته باشد، تعلیمات نظامی در کار نباشد، همین تودۀ مردم، دانشگاهی که شغلش تحصیل بوده، طلبه که شغلش تحصیل بوده، بازاری که شغلش کسب بوده، کشاورز که شغلش معلوم بوده است و آنهایی که در کارخانه ها کار می کردند که همه یک شغلهای خاصی داشتند و اصلاً نظامی در کار نبوده، نه تعلیمات نظامی دیده بودند و نه ساز و برگ نظامی داشتند، با یک قدرت معنوی یک تبدل از انسان مادی به انسان معنوی پیشبرد شد. آنها مجهز به همه قوا، به همه آلات تجهیز، دارای همه جور ساز و برگ جنگی و افراد نظامی تعلیمات نظامی دیده و پشت سرشان تمام قدرتها، ابرقدرتها و پایین تر از آنها، و شما اتکا به خود و از باطن خود جمعیت جوشید این نهضت، و اتکا به خدا، این شما را پیش برد. این را باید حفظش کنید.
لزوم حفظ رمز پیروزی
اگر بخواهید که نهضتتان ان شاءالله به آخر برسد و همۀ احکام اسلام ان شاءالله پیاده بشود و یک مملکت اسلامی، یک مملکت الهی پیدا بشود، باید این رمزی که شما را به
[[page 516]]پیروزی رساند حفظش کنید. و این توجه به خدا، و همین ایمانی که شما را پیش برد و بی اعتنایی به آن چیزهایی که خود آدم می خواهد بلااشکال شما توجه به این داشتید. همۀ خواهرها، برادرها، آن روزی که تو خیابانها می آمدید و فریاد می زدید که این رژیم را ما نمی خواهیم و جمهوری اسلامی را می خواهیم، توجه داشتید که هیچ کدام فکر این نبودید که لباستان چی است، خانه تان چی است، زندگی تان چی است، مدرسه هایتان چه جوری است، هیچ، ابداً، این فکر در مغز شماها نبود. اگر این فکر بود پیروز نمی شدید. اگر هر کدام فکر این بودید که زندگی ام باید چه جوری باشد، پیروز نمی شدید. برای اینکه هرکس فکر خاصی دارد و دنبال آن است. همۀ جهات مربوط به خودتان را رها کردید و وجهۀ قلبتان خدا بود و اینکه اسلام را می خواهیم زنده کنیم. از ظلم و از بیدادگریها به تنگ آمده بودید. توجه کرده بودید به عدالت الهی. و آن روزی که پیش می رفتید هیچ در فکر نبودید. همه به فکر آن مقصد بودید. این معنا اگر از دست شما گرفته بشود و حالا [دائماً] مربوط باشد به کارهای خودتان، اگر ما به آخر رسیده بودیم، آن وقت وقت این بود که بنشینیم راجع به اینکه چه باید بکنیم، سازندگی. اما ما به آخر نرسیدیم ما. الآن نظیر همان وقتهاست که توی خیابانها فریاد می زدید. حالا آن جهت خیابانی اش از بین رفته است لکن مواجهید با یک قدرت بالاتر و آن قدرت امریکا و دیگران.
پیروزی انقلاب و گردنه های خطرناک
اگر ما خودمان را پیروز حساب کنیم و برویم دنبال اینکه باید ما حالا که پیروز هستیم برویم ببینیم کی چی دارد، کی چی ندارد، برگردیم به خودمان و به حال خودمان، این پیروزی همین جا توقف می کند. اگر توقف هم بکند خوب است، عقب می رود. آنها توطئه می کنند و با هم مجتمع می شوند. شماها وقتی برگشتید به حال خودتان، با هم متفرق می شوید. آن وقت شما مجتمع بودید و آسیب ناپذیر و آنها نمی توانستند کاری بکنند. حالا شیاطین با هم اجتماع می کنند و با هم پیوند می کنند. و شما چنانچه از آن
[[page 517]]حالی که داشتید برگردید به حال خودتان، هر کدامتان آن چیزی را که مربوط به خودتان هست توجه به آن پیدا بکنید، متفرق می شوید و آسیب پذیر، در صورتی که بین راه هستید. اگر به مقصد رسیده بودید، اشکالی خیلی نداشت. لکن بین راه هستید الآن. یک قافله ای که یک گردنه را گذرانده است و مجهز رفته است، گذرانده، اگر خیال کند که تمام شد قضیه و گردنه های دیگر را در فکرش نباشد، با چند نفر دزد از بین می رود. اما اگر همان طوری که در گردنۀ اول مجهز بود و خودش را برای مقابله با سارق مهیا کرده، در گردنه های بعد هم به همان طور مجهز باشد، نمی تواند آسیب ببیند. شما حالا یک گردنه را گذراندید. این گردنۀ شاهنشاهی است، این را گذراندید. اما گردنه های دیگر هست الآن، باید آن را هم بگذرانید و می توانید. اگر آن معنایی که درتان حاصل بود که آن گردنه را از آن گذشتید آن را نگهش دارید محکم نگهش دارید، همه گردنه ها را خواهید گذراند. امروز چیز مهم این است که اختلافات بکلی از بین برود.
سیاست مرحله به مرحله بر ضد اسلام
آنهایی که می خواهند این جمهوری به آخر نرسد و ضربه دیدند از جمهوری اسلامی، ضربه دیدند از ملت ایران، و می دانند این ضربه را از اسلام دیدند، آنها قدم به قدم مخالفت با اسلام می کنند، و می خواهند نگذارند. نمی خواهند که جمهوری اسلامی پیدا بشود. اول راجع به جمهوری اسلامی اش، اسلامش را می گفتند لازم نیست، بعداً نمی خواستند بگذارند رأی بدهند. بعد هم در مجلس خبرگان بساط درست کردند تا رسیده به اینجا که حالا می خواهید رئیس جمهور فرض کنید معین کنید. اینجا هم باز همین مسائل پیش می آید. بعد هم در مجلس شورا همین مسائل پیش می آید. اینها نمی خواهند که یک مملکتی با رژیم اسلامی تحقق پیدا بکند. برای اینکه ضربه را از اسلام خورده اند. توطئه ها یک قسم زیادش به وسیلۀ آنهایی که وابسته به آن قدرتهای بزرگ، وابستگی به قدرتهای بزرگ دارند، یک مقدار زیادش صرف می شود فعالیتها در اینکه، نگذارند جمهوری اسلامی پیدا بشود. نگذارند یک رئیس جمهور متعهد و
[[page 518]]مسلمان و دلسوز برای ملت، غیر وابسته به شرق و غرب پیدا بشود. این یک قضیه هست که شما با قدرت اسلامی پیش رفتید و خودتان چیزهایی که احتیاجات شخصی بود کنار گذاشته بودید. حالا هم باید همین طور جلو بروید و تا آنجایی که ان شاءالله مستقر بشوید.
خطر دسته بندی و تفرقه افکنی
یک قضیه هم که دنبال این مطلب است و آنها باز جدیت در آن دارند این است که با راههای مختلف، گروههای مختلف درست کنند. و این یک گروهی که شما داشتید، همه یک حزب کأنّه بودید همه حزب خدا بودید، آن را می خواهند از دستمان بگیرند. این وحدت را می خواهند از دستمان بگیرند. یک جمعیتی هرچه افرادش زیاد باشد، اگر این جمعیت با هم منسجم نشوند، یک نحو وحدت پیدا نکند، آسیب برمی دارند. اصلاً خودشان آسیب خودشان می شوند. اگر یک جمعیتی در یک کشوری، در یک استانی، در یک شهری، با هم یک وحدتی نداشته باشند، اینها به جان هم می ریزند، قهراً خود باطنشان آسیب می بیند. و اگر وحدت داشته باشند، هرچه وحدت زیادتر باشد، آسیب کمتر می شود. در راه که ما بودیم، این نهضتی که داشتیم در اول راه، این وحدت و این انسجام زیاد بود، محکم بود. یعنی اصل فکر اینکه «کی دشمن من است» هم نبود تو کار. همه یک نظر بود. اگر هم یک فکری بود خیلی در اقلیت بود. یک انسجامی بین ملت حاصل شد، کأنّه از یک حلقوم صدا درمی آید. شما اگر در تهران می آمدید همان معنا را می شنیدید. در تظاهرات که در آخر ایران می شنیدید همان مطلبی که ... همان فریادی که از حلقوم تهرانیها درمی آمد از حلقوم آبادانیها هم درمی آمد [و] بندرعباسیها هم درمی آمد، مشهد هم همین طور، همه جای ایران یک صدا داشتند. مثل اینکه یک حلقوم دارد صدا می کند. اینطور منسجم شده بودید. یک جامعۀ توحیدی ایجاد کرده بودید که همه یکی بودید. آنها هم این جهت را دیدند که سیلی که خوردند از این حیثیت خوردند، از دو حیثیت بود: یکی اسلامش بود، یکی هم این حیثیتی که، انسجامی که شما با هم داشتید. این دو تا هر دو مورد نظر بوده است. آنجا را کوشش می کنند با قلمها و با
[[page 519]]قدمها، با تبلیغات، اسلام را از دستمان بگیرند؛ نگذارند حکومت اسلامی پیدا بشود. از این طرف هم انسجام را می خواهند از دست شما بگیرند. آن وحدت و جهت جامعۀ توحیدی که عبارت از این بود که همه با هم یک مقصد داشتید و کأنّه از یک حلقوم صدا در می آمد، یک اراده کأنّه دارد عمل می کند. این را می خواهند از دستمان بگیرند، متفرق کنند همه را از هم. طرحهای مختلفی در این [مورد] دارند. راههای مختلفی برای اینکه این انسجام را از دست شما بگیرند، این وحدت را از دست شما بگیرند، راههای مختلفی دارند در هر جا.
ترفندهای تفرقه افکنانه جنود ابلیس
این لشکرهای شیطان، جنود ابلیس، الآن در همه جای ایران رفتند و هستند. هر جا هم یک صدایی درمی آید از همینهاست. از همین شیطانهایی است که تابع همان شیطان بزرگها هستند. از اینها هر جا یک صدایی درمی آید و تفرقه افکنی می شود، از همینهاست. هر جا صحبت این است که ما می خواهیم چه بشود در مقابل نهضت، در مقابل این جمهوری اسلامی یک قدی عَلَم می کنند، از این تبلیغات اینهاست. توی شهرها، بیشتر توی دهات، حالا توی روستاها. الآن بیشتر با اسمهای مختلف، با فرمهای مختلف می روند و این اشخاص خوب را، اشخاص اسلامی را گولشان می زنند. اینها شیطانند، و اینها یک مردم سالمی هستند. می آیند به اسم اسلام، آنهایی که می خواهند اسلام را بشکنند، با اسم اسلام اینها را گول می زنند. اوراق می نویسند متفرق می کنند در همه جا که چه. و می خواهند تفرقه بیندازند بین قشرها. دانشگاه می روند یک چیز می گویند. بازار یک چیزی می گویند. در پیش کشاورزها می روند یک چیزی می گویند. در کارخانه ها می روند با کارگرها یک چیزی می گویند. هر جا به یک فرمی وارد می شوند. در شهرها هم الی ماشاءالله تفرقه می خواهند بیندازند. و اینها بین همۀ قشرها می خواهند، همان طوری که تا حالا زحمت کشیده شد و دانشگاهی را به اهل علم و به طلبه های مدرسه نزدیک کرد و با همّشان کرد و همفکرشان کرد، می خواهند این را از هم
[[page 520]]جدا کنند باز. بازاری و دانشکده ای به هم رفیق شده بودند. دانشگاه و بازار کأنّه یک موجود بودند. با هم عمل می کردند. اینها می خواهند حالا جدا کنند از هم. در همۀ قشرها یک همچو کاری توطئه است، و در صددند که بشود. تا ببینیم که ملت ما تا چه اندازه بیدار است. آیا دستهای اینها را خوانده است؟ آیا توطئه های اینها را توجه به آن کرده است؟ باید بگویید به همه. همه ما مکلفیم که این مسائل را تبلیغ کنیم. اهل علم و اهل منبر بیشتر، روشنفکر و اهل قلم بیشتر. دیگران هم باید بگویند به همه. به طور توصیه از هم، توصیه کنند به هم. سفارش کنند به هم که گول این شیاطینی که می خواهند جدا کنند شماها را از هم، گول اینها را نخورید. با اسم اسلام هم می آیند. با اسلام می خواهند جدا کنند از هم. باید این دو تا مطلب در نظر گرفته بشود، که یکی حفظ وحدت ما، یکی هم این جهت اسلامیت که توجه به مقصد اسلام بود، نه توجه به خود.
طغیان و تجاوز، یا عهدشکنی بر ضد اسلام
و یکی از مسائل دیگری هم که باز شیاطین دارند دنبال می کنند و ما باید توجه داشته باشیم این است که کارهایی که انجام می گیرد، چه از دولت و چه از ملت، چه از پاسدارها و چه از کمیته ها، چه از دادگاهها و چه از نظامیها، از هر طایفه ای که انجام می گیرد، توجه داشته باشند که روی موازین اسلام انجام بگیرد. ما انقلاب که کردیم، انقلاب از تقریباً رژیم طاغوت و کفر به رژیم اسلام و عدل است. نباید به اسم انقلاب، ما کار خلاف انقلابی بکنیم. انقلاب اسلامی است. انقلابات دیگر دنیا اسلامی نبوده. دنبالش هزار جور فسادها بوده است. اما انقلاب ما انقلاب اسلامی است. همۀ شما به جمهوری اسلامی رأی دادید. یک عدۀ معدودی نه، رأی ندادند. اما ملت رأی داد به جمهوری اسلامی. رأی داد به جمهوری اسلامی. یعنی پذیرفت که نظام، نظام اسلامی باشد. این را ملت ما پذیرفته است، و رأی به آن داده. باید وفادار باشد به این رأی. وفادار باشد به این تعهد. شما با اسلام یک تعهدی الآن کردید. همه مان متعهدیم برای اسلام. اما تازه یک تعهد خاصی با اسلام بستیم و ما بیعت کردیم با اسلام. بیعت ما این است که ما جمهوری
[[page 521]]اسلامی و نظام اسلامی می خواهیم و رأی به این دادیم و بیعت کردیم با این. اگر بنا باشد که بگوییم که ما بیعت کردیم با اسلام، با جمهوری اسلامی، رأی دادیم به جمهوری اسلامی، لکن به احکام اسلام عمل نمی کنید، این خلاف بیعت است. این خلاف معاهده است. باید همه چیز، همه چیزها اسلامی باشد. اگر مصادره می شود باید روی موازین اسلامی باشد. اگر مال دیگری را، هرچه باشد، مال او باشد و از او به اسم مصادره بگیرند، این خلاف بیعتی است که شما با اسلام کردید. اگر یک دادگاهی مال یک شخصی را که احراز نکرده است که این مال از طریق حرام آمده پیش او، از چپاول آمده پیش او، بخواهد آن را مصادره کند، با آن بیعتی که کرده است که من اسلامی هستم، مخالفت کرده. اگر یک وجب زمین مصادره بشود و از مردم گرفته شده باشد بدون میزانهای شرعی، برخلاف این معاهده ای است که با اسلام ما کردیم. اگر یک نفر آدم ظلم به او بشود، برخلاف موازین به او یک تعدی بشود، هر که این کار را بکند، و این معاهده ای که کرده است، مخالفت کرده. ما همه چیزمان باید اسلامی باشد. نباشد آنطوری که اسم اسلام را رویش بگذاریم و در واقع طاغوت باشد. یک وقتی ما توجه به این نکنیم که ما از طاغوت سردرآوردیم با اسم اسلام، خوب، آنها طاغوت بودند و اسم اسلام هم تو کار نبود. ما می گوییم اسلام، لکن یک وقت سر از طاغوت درآوریم. طغیان بکنیم به مردم. پاسدار مردم را اذیت کند. پاسبان مردم را اذیت کند. دادگاهها برخلاف حکم بکنند. باید همه چیز اسلامی بشود.
فساد ناپذیری جامعه اسلامی
اگر همه چیز اسلامی بشود، یک جامعه ای پیدا می شود غیر قابل فساد. آسیب دیگر نمی بیند آن جامعه. و اگر بنا باشد که باز یک جامعۀ هرج و مرجی باشد آسیب بردار هست. همه چیزش باید سر جای خودش محکم باشد، و موازین باید موازین الهی باشد، و مملکت یک مملکت اسلامی باشد، قانون اسلام باشد. در اسلام یک چیز حکم می کند و آن قانون است. زمان پیغمبر هم قانون حکم می کرد. پیغمبر مجری بود. زمان امیرالمؤمنین هم قانون حکم می کرد. امیرالمؤمنین مجری بود. همه جا باید اینطور باشد
[[page 522]]که قانون حکم کند. یعنی خدا حکم بکند. حکم خدا. حاکم یکی است: خدا. قانون، قانون الهی. دیگران هم مجری.
اگر بخواهند از خودشان یک چیزی بگویند، پیغمبر اکرم که رأس همۀ عالم است، خدا به او خطاب می کند که اگر یک چیزی برخلاف آن چیزی که من گفته بودم بگویی، «وتینت» را قطع می کنم. اخذت می کنم و رگ کمرت را پاره می کنم. برای اینکه اجرا باید بکنی آن که اسلام گفته. تو مجری آن هستی. البته معلوم بود که او مجری است و البته معلوم بود که هیچ وقت تخلف نمی کند. لکن سرمشق است این. به آن فرد اول این اخطار را می کند تا من و شما بفهمیم مطلب را. تکلیف مان را بفهمیم. به فردی که معلوم است، خدا هم می داند این را که این تخلف کن نیست، یک قدم آنطرف نخواهد گذاشت، لکن به او به طور اینکه اگر این کار را بکنی، به او می گوید تا همۀ مردم تکلیفشان را بفهمند که اگر پیغمبر اینطور است دیگران هم همین طور. و اگر ما تخلف کنیم از قوانین الهی، تا یک حدودی خدای تبارک و تعالی، مهلت می دهد. لکن یک وقت هم اگر از مهلتش گذشت دیگر معلوم نیست چه خواهد شد. حالایی که ما همه فریاد می زنیم و بر ضد این اشخاصی که همه چیز ما را بردند این صداها را می کنیم که امریکا کذا، اگر خودمان یک وقتی یک تخلفی بکنیم و توجه نداشته باشیم به اینکه نباید تخلف کنیم، اعتنا نکنیم به قوانین اسلام، یک وقت خدای نخواسته عنایت خدا از ما سلب می شود. خودمان را به خودمان واگذار می کند. و اگر اینطور شد، یکی، یکی از بین خواهیم رفت. باید همه توجه داشته باشیم، و همه دعا کنید، از خدا بخواهید که ما پیرو اسلام و پیرو قوانین اسلام باشیم. خداوند ان شاءالله همه تان را حفظ کند. موفق باشید. و من متشکرم از اینکه در این هوای سرد از راههای دور تشریف آوردید اینجا. و من امیدوارم که همه تان با سعادت و سلامت، خواهرها همین طور، برادرها همین طور و مؤید و منصور باشید.
[[page 523]]