سخنرانی در جمع رزمندگان اسلام و دانشجویان (ارزش و مرتبۀ اخلاص)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: صبح 28 فروردین 1361 / 22 جمادی الثانی 1402‏

‏‏مکان: تهران، حسینیه جماران‏

‏‏موضوع: ارزش و مرتبه اخلاص‏

‏‏مناسبت: میلاد حضرت فاطمه زهرا(س)‏

‏‏حضار: رزمندگان سپاه اسلام درجبهه های جنوب کشور، دانشجویان مسلمان ایرانی مقیم خارج‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏تجلیل از ایثار و فداکاری رزمندگان‏

‏‏     ‏‏من این میلاد بزرگ را متقابلاً، میلاد حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ را به همۀ آقایان‏‎ ‎‏که در اینجا تشریف دارند و به همۀ ملت و همۀ ملتهای مستضعف تبریک عرض می کنم،‏‎ ‎‏و از همۀ آقایانی که دو سه گروه اند ظاهراً در اینجا تشریف دارند، چه آنهایی که از خارج‏‎ ‎‏کشور آمده اند و چه شما آقایانی که در داخل بودید، تشکر می کنم. من عرض می کنم که‏‎ ‎‏شما رزمندگان متوقع نباشید که از مثل من یا هر کس که از سنخ بشر است، از شما تقدیر‏‎ ‎‏کند، نمی تواند تقدیر کند. خداوند تعالی مشتری شماست. شما آنچه که داشتید،‏‎ ‎‏بزرگترین مؤونه ای که داشتید و آن جان بود و روح، در راه خدا داده اید. چه آنهایی که‏‎ ‎‏شهید شدند و به لقاءالله ان شاءالله رسیدند و چه شما که حاضر برای شهادتید، عمده این‏‎ ‎‏حضور است.‏

‏‏     شما دو مطلب را متحقق کردید که با این دو مطلب کسی از سنخ بشر ـ جز آن که از‏‎ ‎‏اولیای خدا باشد و الهام از خدا گرفته باشد ـ نمی تواند تقدیر شما را بکند. یکی بزرگتر‏‎ ‎‏سرمایه خودتان که آن حیات است، در طبق اخلاص گذاشتید، و دیگری اینکه این هدیه‏‎ ‎‏را با اخلاص در طبق اخلاصتان گذاشتید. عمده آن اخلاصی است که در شما جوانان‏‎ ‎‏ظاهر است. شما از این اخلاص و ایثار، جمهوری اسلامی را بیمه کردید. فتحهایی که‏‎ ‎‏نصیب شما شده است، خصوصاً در فتح مبین، گر چه با هیچ معیاری نمی توان آن را‏
‏‎[[page 196]]‎‏سنجید و هیچ زبانی نمی تواند از آن توصیف کند، لکن آنچه که بالاتر از همه اینهاست،‏‎ ‎‏این صداقت شما و این اخلاص شما در بارگاه حق تعالی است. آنچه که در نزد خدا‏‎ ‎‏ارزشش از همه بالاتر است، این ایثار از روی اخلاص است. همان که خدای تبارک و‏‎ ‎‏تعالی در سورۀ «هَلْ اَتی» اهل بیت عصمت را به آن توصیف می کند که: ‏‏یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‏‎ ‎‏حُبِّهِ ‏‏...‏‎[1]‎‏ اطعامِ طعام چیزی نیست، آن هم یک قرص جو، آنکه اهمیت دارد «علی حبه»‏‎ ‎‏هست.‏

‏‏     آنکه در پیشگاه حق تعالی ارزش دارد و هیچ بشری نمی تواند آن را توصیف کند،‏‎ ‎‏این اخلاص و محبتی است که شما دارید. شما جان خودتان را فدا می کنید، و بسیار‏‎ ‎‏اشخاص هم هستند که در راههای انحرافی باز هم این کار را می کنند. صورت عمل، یک‏‎ ‎‏صورت است، لکن معنی دو و محتوا دو است، میزان محتوای عمل است، نه صورت‏‎ ‎‏عمل. شمشیر علی بن ابیطالب ـ سلام الله علیه ـ و فرود آوردن شمشیر و به دشمن، آن‏‎ ‎‏شمشیر را ضربه زدن و او را کشتن، این امری است که در همه جا واقع می شود و بسیاری‏‎ ‎‏از اشخاص این عمل را کرده اند و می کنند. ارزش به اینها نیست، ارزش به آن است که در‏‎ ‎‏قلب علی بن ابیطالب چه می گذشته است و مرتبۀ اخلاص او چه اندازه بوده است.‏

‏‏قابل اندازه گیری نبودن ارزش اخلاص‏

‏‏     ‏‏آن مرتبۀ اخلاص است که یک ضربت را با عبادت ثقلین، عبادت جن و انس مقابل‏‎ ‎‏کرده است.‏‎[2]‎‏ شما این اخلاصتان و این شهادت طلبی و این ایثار برای خداست که ارزش‏‎ ‎‏به شما داده است، و ارزش او را هیچ معیاری نمی تواند اندازه گیری کند. عزیزان من،‏‎ ‎‏حفظ کنید این نعمت را؛ خداوند به شما یک همچو نعمتی داده است که شما را با عنایت‏‎ ‎‏ذاتی خودش، با دست غیبی خودش متحول کرده است به یک انسانهای خالص برای‏‎ ‎‏خود، و انسانهایی که جان و هر چه دارند، در راه خدا ایثار می کنند و ‏‏اِنَّ الله َ اشْتَری مِنَ‏
‏‎[[page 197]]‎‏الْمُؤمِنینَ اَنْفُسَهُمْ وَ اَمْوالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّة‏‎[3]‎‏ آن جنتی که مشتری به شما عطا می کند، با جنتی که‏‎ ‎‏برای دیگران تحقق پیدا می کند، فرق دارد. امیدوارم که این جنت، جنت لقاء باشد.‏‎ ‎‏امیدوارم که مشتری شما، شما را در حضور خود پذیرایی کند. اولیای خدا در آن عالم هم‏‎ ‎‏که هستند، به غیر خدا سرگرم نیستند. نعمتهای بهشت را از آن می گذرند و متوجه به لقای‏‎ ‎‏حق تعالی هستند. و شما که جان نثاری دارید می کنید و ایثار می کنید و با ایدۀ شهادت به‏‎ ‎‏میدانهای جنگ می روید و از اسلام دفاع می کنید و از مکتب دفاع می کنید و کشورهایی‏‎ ‎‏را که ‏‏[‏‏چشم‏‏]‏‏ طمع به این کشور دوخته اند مأیوس می کنید، همۀ اینها ارزشمند و بسیار‏‎ ‎‏ارزشمند، لکن آن اخلاص و محبت شما و آن ایثار در راه خدا، بالاترین ارزش است‏‎ ‎‏برای شما. آن ایثار و اخلاص است که حتی در ترازوی عالم غیب هم نمی شود که‏‎ ‎‏سنجش بشود. آن پیش خدای تبارک و تعالی سنجش می شود. و ما مفتخریم که در یک‏‎ ‎‏همچو برهه از زمان واقع شدیم، که مثل شما عزیزان در آنجا و در آن زمان و در آن مکان‏‎ ‎‏واقع شدید، و ما از هوایی تنفس می کنیم که شما از آن هوا تنفس می کنید. شما ایثار گرید‏‎ ‎‏و شما اخلاصمندید، شما بر نفس خود پیروز شدید و ما عقب ماندیم. شما احتمال این‏‎ ‎‏معنی را ندهید که تفنگ و ژ ـ 3 و مسلسل شما پیروز شده است؛ مقابل شما هم بالاتر از‏‎ ‎‏این را داشتند. شما اندک داشتید و آنها بسیار. لکن آنچه که شما را پیروز کرد و پیروز‏‎ ‎‏می کند، آن ایمان شماست و آن اخلاص شماست، ‏‏[‏‏که‏‏]‏‏ در شما هست و در آنها نیست.‏‎ ‎‏شما برای خدا در میدانها وارد می شوید و آنها برای شیطان؛ آنها حزب شیطانند و شما‏‎ ‎‏حزب خدا. آنچه شما را در دو جبهه پیروز کرد و پیروز کرده و می کند ان شاءالله ـ جبهه‏‎ ‎‏باطنی و نفسانی و جبهۀ جنگ با گروه شیطانی ـ آن اخلاص و ایمان شماست که شما را‏‎ ‎‏پیروز می کند. شما شیعۀ همان هستید که می فرمود: اگر همۀ عالم در مقابل من بایستند،‏‎ ‎‏تنها در مقابل همه می ایستم. آن ایمان است که او را آنطور در مقابل همه چیز می ایستاند.‏‎ ‎‏آن اخلاص اوست. آن روحانیت و معنویت اوست. و شما هم شیعۀ او هستید. و امیدوارم‏
‏‎[[page 198]]‎‏که از روحانیت او و از علومی که خدای تبارک و تعالی به او عنایت کرده است و از‏‎ ‎‏نفخات الهی که در روح مبارک او دمیده شده است، به شما و همۀ ما نصیبی داده بشود.‏

‏‏     برادران، شما پیروزید، و شهدای شما پیروزند، ملت شما پیروز است. شما یک ملتی‏‎ ‎‏دارید که در تمام دنیا مثل آن ملت پیدا نمی شود. و ملت یک شمایی دارد که در تمام دنیا‏‎ ‎‏مثل شما پیدا نمی شود. آنها که داوطلب برای جنگها هستند، داوطلبیشان برای شیطان‏‎ ‎‏است. آنها هم داوطلب می شوند، شما هم داوطلب هستید. لکن فرق هست مابین‏‎ ‎‏داوطلبی و ایثار شما با داوطلبی و ایثار منحرفین. آنها برای رسیدن به دنیا و برای رسیدن‏‎ ‎‏به آمال و شهوات نفسانی وارد می شوند در میدانها و شما برای شهادت و برای رسیدن به‏‎ ‎‏لقاءالله وارد می شوید. شما پیروزید، چه شهید بشوید و چه ان شاءالله پیروزی ظاهری هم‏‎ ‎‏حاصل بشود. شما به نفس خودتان پیروز شدید. به شیطان باطنی خودتان پیروز شدید.‏‎ ‎‏وسوسه های شیطانی را از بین بردید و دل خودتان را برای خدا صاف کردید، و به‏‎ ‎‏میدانها، با دل صاف و نیت خالص و عزم مصمم و رسیدن به پیروزی نهایی می روید و‏‎ ‎‏پیروزی نهایی از آن شماست. خداوند همۀ شما و همۀ رزمندگان را و همۀ قوای مسلح را‏‎ ‎‏پیروز کند. و خداوند شما را در دو جبهۀ باطن و ظاهر به پیروزی نهایی برساند. و خداوند‏‎ ‎‏ان شاءالله این کشور را از شرق و غرب حفظ بفرماید. خداوند همۀ شما را به عنایت‏‎ ‎‏خودش، غریق رحمتهای غیبیۀ خود بفرماید.‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 199]]‎