سبوی دوست

• عمری‌ گذشت و، راه نبردم به کوی‌ دوست

• مجلس تمام گشت و، ندیدم روی‌ دوست[1]

• گلشن معطّر است سراپا ز بوی‌ یار
• گشتیم هر کجا، نشنیدیم بوی‌ دوست

• هر جا که می‌‌روی‌، ز رخ یار روشن است
• خُفاش وار، راه نبردیم سوی‌ دوست

• میخوارگانِ دلشده ساغر گرفته‌اند
• ما را نمی‌‌ نصیب نشد از سبوی‌ دوست

• گوش من و تو، وصف رخ یار نشنود[2]
• ورنه جهان ندارد جز گفتگوی‌‌ دوست

• با عاقلان بگو که: رخ یار ظاهر است
• کاوش بس است این همه، در جستجوی‌ دوست

• ساقی‌ ز دست یار به ما باده می‌‌دهد

• بر گیر می‌‌ تو نیز ز دستِ نکوی‌ دوست

انتهای پیام /*