خرقه ی تزویر

• ماییم و یکی‌ خرقه‌ی‌ تزویر و دگر هیچ

• در دام ریا، بسته به زنجیر و دگر هیچ[1]

• خودبینی‌ و، خودخواهی‌ و، خودکامگی‌ نفس
• جان را چو روان، کرده زمینگیر و دگر هیچ

• در بارگه دوست، نبردیم و ندیدیم
• جز نامه‌ی‌ سربسته به تقصیر و دگر هیچ

• بگزیده خرابات و، گسسته ز همه خلق[2]
• دل‌بسته به پیش آمدِ تقدیر و دگر هیچ

• درویش که درویش صفت نیست، گشاید
• بر خلق خدا دیده‌ی‌ تحقیر و دگر هیچ

• صوفی‌ که صفاییش نباشد، ننهد سر
• جز بر در مردِ زر و شمشیر و دگر هیچ

• عالِم که به اخلاص نیاراسته خود را
• علمش به حجابی‌ شده تفسیر و دگر هیچ

• عارف که ز عرفان کتبی‌ چند فراخواند

• بسته است به الفاظ و تعابیر و دگر هیچ.

انتهای پیام /*