اخگر غم

• آن که ما را جفت با غم کرد، بنشانید فرد

• دیدی‌ آخر پرسشی‌ از حال زار ما نکرد؟

• بر غمِ پنهانْ، اگر خواهی‌ گواهی‌ آشکار
• اشک سرخم را، روان بنگر تو بر رخسار زرد

• آتش دل را، فرو بنشانم ار با آب چشم
• بر دو عالم اخگر غم می‌زنم با آه سرد

• گر نه خود رخسار زیبای‌ تو دید اندر چمن
• گردباد اندر رخ گل می‌فشانَد از چه گرد؟

• می‌ نیارم ز آستانت روی‌ خود برداشتن
• گر دوصد بارم ز کوی‌ خویشتن‌سازی‌ تو طرد

• بشنوم گر با من بیدل تو را باشد ستیز
• جان به کف بگرفته بشتابم به میدان نبرد

• «هندی‌» این بسرود، هر چند اوستادی‌ گفته است:

• «مَرد این میدان نیم من، گر تو خواهی‌ بود مرد»

انتهای پیام /*