سایه ی لطف

• بوی‌ گُل آید از چمن، گویی‌ که یار آنجا بود

• در باغ، چشنی‌ دلپسند از یاد او برپا بود

• بر هر دیاری‌ بگذری‌، بر هر گروهی‌ بنگری‌
• با صد زبان، با صد بیان در ذکر او غوغا بود

• آن سرو دل‌آرای‌ من، آن روح جان‌افزای‌ من
• در سایه‌ی‌ لطفش نشین، کاین سایه دل‌آرا بود

• این قفلها را باز کُن، از این قفس پرواز کُن
• انجام را آغاز کُن، کآنجا ز یار آوا بود

• این تارها را پاره کُن، و این دردها را چاره کُن
• آواره شو، آواره کُن، از هر چه هستی‌‌زا بود

• بردار این ارقام را، بگذار این اوهام را

• بستان ز ساقی‌ جام را، جامی‌ که در آن «لا» بود

انتهای پیام /*