دریای فنا

• کاش! روزی‌ به سر کوی‌ توام منزل بود

• که در آن شادی‌ و اندوهْ، مُراد دل بود[1]

• کاش! از حلقه‌ی‌ زُلفت، گرهی‌ در کف بود
• که گره باز کُن عُقده‌ی‌ هر مُشکِل بود

• دوش کز هجر تو دلْ حالت ظلمتکده داشت
• یاد تو، شمع فروزنده‌ی‌ آن محفِل بود[2]

• دوستان می‌زده و، مست و، ز هوش افتاده
• بی‌نصیب آنکه در این جَمع چو من عاقِل بود

• آنکه بشکست همه قید، ظلوم است وجهول[3]
• و آنکه از خویش و همه کون و مکان غافِل بود

• در بر دلشدگان، علم حجاب است، حجاب
• از حجاب آنکه برون رفت بحقّ، جاهِل بود

• عاشق از شوق، به دریای‌ فنا غوطه‌ور است
• بی‌خبر آنکه به ظلمتکده‌ی‌ ساحِل بود

• چون به عشق آمدم از حوزه‌‌ی‌ عِرفان، دیدم

• آنچه خواندیم و شنیدیم، همه باطِل بود.

انتهای پیام /*