پیر مُغان

• عهدی‌ که بسته بودم با پیر می‌فروش

• در سال قبل، تازه نمودم دوباره دوش[1]

• افسوس آیدم که در این فصل نوبهار
• یاران، تمام، طرْف گُلستان و من خموش

• من نیز، با یکی‌ دو گُلندام سیم تن
• بیرون روم به جانب صحرا به عیش و نوش

• حیف است این لطیفه‌ی‌ عُمر خدای‌ داد
• ضایع کُنم به دلق ریائی‌ و دیگجوش

• دستی‌ به دامن بُت مه طلعتی‌ زنم
• اکنون که حاصلم نشد از شیخ خرقه‌پوش

• از قیل و قال مدرسه‌ام حاصلی‌ نشد
• جز حرف دلخراش، پس از آن همه خروش

• حالی‌ به کُنج میکده، با دلبری‌ لطیف
• بنشینم و ببندم از این خلق، چشم و گوش
• دیگر حدیث از لب «هندی‌» تو نشنوی‌

• جُ‍ز صحبت صفای‌ می‌ و حرف می فروش.

انتهای پیام /*