شهره ی شهر

• به کمند سر زلف تو، گرفتار شدم

• شُهره‌ی‌ شهر، به هر کوچه و بازار شدم

• گر برانی‌ ز درم از در در دیگر آیم
• گر بُرون رانْدِیَم از خانه، ز دیوار شدم

• مستیِ‌ علم و عمل، رخت ببست از سر من
• تا که از ساغر لبریز تو هُشیار شدم

• پیشِ من، هیچ به از لذّت بیماری‌ نیست
• تا ز بیماری‌ چشمان تو بیمار شدم

• نشود بر سر کوی‌ تو بیابم راهی‌
• از دم پیر، در این راه مددکار شدم

• دامن از آنچه که انباشته‌‌ام برچیدم

• تا که خجلت‌زده در خدمت خمّار شدم.

انتهای پیام /*