خلوتگه عُشّاق

• فرُّخ آن روز، که از این قفس آزاد شوم

• از غم دوری‌ دلدار رهم، شاد شوم[1]

• سر نهم بر قدم دوست، به خلوتگه عشق
• لب نهم بر لب شیرین تو، فرهاد شوم

• طی‌ کنم راه خرابات و، به پیری‌ برسم
• از دم پیر خرابات، دل آباد شوم

• یاد روزی‌ که به خلوتگه عشّاق روم
• طرب انگیز و، طرب خیز و، طرب زاد شوم[2]

• نه به میخانه مرا راه، نه در مسجد جا

• یار را گو: سببی‌ ساز که ارشاد شوم.

انتهای پیام /*