بُتِ یکدانه

• خُرّم آن روز که ما عاکف میخانه شویم

• از کف عقل بُرون جَسته و، دیوانه شویم[1]

• بشکنیم آینه‌ی‌ فلسفه و عِرفان را
• از صنمخانه‌ی‌ این قافله بیگانه شویم

• فارغ از خانقه و، مدرسه و، دیر شده
• پُشت پایی‌ زده بر هستی‌ و، فرزانه شویم

• هجرت از خویش نموده، سوی‌ دلدار رویم
• واله شمع رُخش گشته و، پروانه شویم

• از همه قید بُریده، ز همه دانه رها
• تا مگر بسته‌ی‌ دام بُت یکدانه شویم

• مستی‌ عقل ز سر بُرده و، آییم به خویش

• تا بهوش از قدح باده‌ی‌ مستانه شویم.[2]

اردیبهشت 1364

• 1ـ آقای نصراللّه‏ خلخالی.
• 2ـ به طوری که حکایت شده است.
• 3ـ آقای شیخ مجتبی قزوینی.