مِی چاره ساز

• ساقی‌! به روی‌ من درِ میخانه باز کُن

• از درس و، بحث و، زهد و، ریا، بی‌ نیاز کُن[1]

• تاری‌ ز زلفِ خم خم خود، در رهم بنه
• فارغ ز عِلم و، مسجد و، درس و، نماز کُن

• داوود وار، نغمه زنان ساغری‌ بیار!
• غافل ز درد جاه و نشیب و فراز کُن

• بر چین حجاب از رُخ زیبا و زلف یار
• بیگانه‌ام ز کعبه و مُلک حجاز کُن

• لبریز کن از آن مِی‌ صافی‌، سبوی‌ من
• دل از صفا، بسوی‌ بُت ترکتاز کُن

• بیچاره گشته‌ام ز غم هجر روی‌ دوست

• دعوت مرا به جام می‌ چاره ساز کُن.

انتهای پیام /*