کاروان عشق

• پریشان حالی‌ و درماندگی‌ّ ما نمی‌‌دانی‌

• خطا کاریّ‌ ما را فاش، بی‌‌پروا نمی‌‌دانی[1]

• به مستی‌، کاروان عاشقان رفتند از این منزل
• بُرون رفتند از «لا» جانب «الاّ»، نمی‌‌دانی‌

• تُهیدستی‌ّ و ظالم پیشگیّ‌ ما نمی‌‌بینی‌
• سبُکباری‌ّ عاشق پیشه‌ی‌ والا نمی‌‌دانی‌

• بُرون رفتند از خود، تا که دریابند دلبر را
• تو در کُنج قفس، منزلگه عنقا نمی‌‌دانی‌

• ز جا برخیز و، بشکن این قفس، بگشای‌‌ غلها را!
• تو منزلگاه آدم را وراء «لا» نمی‌دانی‌

• نبُردی‌ حاصلی‌ از عُمر، جز دعوای‌ بیحاصل

• تو گویی‌ آدمیّت را، جُز این دعوا نمی‌‌دانی‌.

انتهای پیام /*