در هوای دوست
در هوای دوست
کد : 72971
|
تاریخ : 03/02/1388
- من در هوای دوست گذشتم ز جان خویش
- دل از وطن بُریدم و، از خاندان خویش[1]
- در شهر خویش بود مرا دوستان بسی
- کردم جُدا هوای تو از دوستان خویش
- من داشتم به گلشن خود آشیانهای
- آواره کرد عشق توام، ز آَشیان خویش
- میداشتم گمان که تو با من وفا کنی
- ورنه بُرون نمیشدم از بوستان خویش.
انتهای پیام /*