پس از فاجعه هفده شهریور 1357ه.ش. ترس ملت از دیو سلطنت فرو ریخت و اعلامیه ها، سخنرانیها و پیامهای امام خمینی (س )، موجب اوج گرفتن قیام مردمی ملت ایران علیه رژیم سفاک شاه شد. راهپیمایی پس از راهپیمایی، قیام شهرها یکی پس از دیگری، عزاداری و تظاهرات در هنگام کفن دفن شهدا سپس عزاداری و تظاهرات به عنوان هفته و چهلم شهدا، اعتصابات در ادارات و کارخانه ها و دانشگاه ها بویژه در صنعت نفت، نیایش شبانه در پشت بام خانه ها، رفراندوم میلیونی مردم در تظاهرات تاسوعا و عاشورای حسینی همان سال و اعلام حمایت غیور مردان نیروی هوایی و همافران حماسه آفرین از امام امت در لحظاتی هراس انگیز و سرنوشت ساز، کاخ ستم شاهی را به لرزه افکند و دولتهای فرمایشی را یکی پس از دیگری به زباله دان تاریخ می انداخت. اعلامیه ها و نوارهای رهبر محبوب که از خارج می رسید دست به دست می گشت و هر دم موتور انقلاب را نیرو و سرعت می بخشید.
در مساجد اعلامیه ها و نوارها غالباً توسط زنان نمازگزار با حسن استفاده از چادر (سنگر عصمت و جهاد) پخش می شد و مؤمنات و مؤمنین را از نماز تا نماز به تلاش و جهاد فرا می خواند. با فرارسیدن خجسته روز 26/10/57 شاهنشاه کفر با ذلت و خواری از ایران گریخت. همین که در ساعت دو بعد از ظهر خبر خروج شاه از رادیو شنیده شد، مردم تکبیرگویان از ادارات و خانه ها بیرون ریختند. شور و نشاط و شادی، جشن و سرود و پایکوپی، پخش نقل و شیرینی ... سراسر کشور را فرا گرفت.
هیجان مردمی با وحدت و یکدلی زنان و مردان وکودکان، فقیر و غنی همه و همه با تبریک و شادباش همراه بود. شور و هیجان آمیخته با خشم انقلابی، صحنه هایی به یادماندنی در تاریخ انقلاب اسلامی خلق کرد. مجسمه های شاهان یکی پس از دیگری در مقابل خشم مردم تسلیم شده و از بالای ساختمانها و معابر عمومی بر زمین می افتاد. در میدان سپاه مردم مجسمه بزرگ شاه را بر زمین انداخته، به دنبال خود بر روی زمین می کشیدند. اینک با فرار شاه همه چیز تمام شده، و پیروزی قطعی است. شاه با این بهانه که «خسته ام و نیاز به استراحت دارم ...» کشور را ترک کرد. در مراسم بدرقه او کسی جز شاپور بختیار و تنی چند از افسران گارد شاهنشاهی حضور نداشتند.
با خروج شاه از ایران، امام خمینی (س) تصمیم گرفتند که به میهن اسلامی بازگردند. بی شک این پیروزی نام رهبر آن را درمیان برجسته ترین و نامدارترین انسانهای این قرن قرار داد.
محمد رضا شاه سه روز پس از تشکیل شورای سلطنت به همراه همسر و خانواده خویش در حالی ایران را برای همیشه ترک نمود که به شدت می گریست. امام خمینی (س)، فرار شاه را طلیعه پیروزی ملت و سر لوحه سعادت و دست یافتن به آزادی و استقلال دانستند و آن را به ملت فداکار ایران تبریک گفتند.(ر.ک. صحیفه امام؛ ج 5، ص481)
امام ( س ) در پاسخ به خبرنگار« ای. بی. سی » که پرسید: شما در خارج از ایران، قدرت بی نهایت زیادی را کسب کرده اید، اگر در ایران بودید آیا همین قدرت را کسب می کردید؟ فرمودند؛ این قدرتِ مذهب است. مردم من را به عنوان یک نفر آدم مذهبی می شناسند که خدمتگزار این مردم است و فرقی بین داخل و خارج نیست. ( ر.ک. صحیفه امام؛ ج 5، ص 432)
ایشان فرمودند:
"من آمده ام تا پیوند خدمتگزاری خودم را به شما عزیزان عرضه کنم که تا حیات دارم خدمتگزار همه هستم؛ خدمتگزار ملتهای اسلامی؛ خدمتگزار ملت بزرگ ایران؛ خدمتگزار دانشگاهیان و روحانیان؛ خدمتگزار همه قشرهای کشور و همه قشرهای کشورهای اسلامی و همه مستضعفین جهان." . ( صحیفه امام؛ ج10، ص 472)