قیام ملت
من دولتهاى عربى را بیش از پانزده سال است که نصیحت کردم که با هم متحد بشوند و «قدس» را نجات بدهند، و هیچ ابداً در آنها اثر نکرد؛ براى اینکه در فکر این مسائل نیستند. آنها اگر صحبتى هم از این مسائل بکنند، همان صحبتهایى است که شاه سابق ما راجع به پیشرفتها مى کرد و راجع به «تمدن بزرگ» مى کرد! اینها هیچ یک به فکر امتها نیستند؛ امتها خودشان باید به فکر خودشان باشند. اگر ما بنا بود که بنشینیم تا براى ما دولتها کار بکنند، حالا باز همان عقب ماندگى را داشتیم و باز شاه سابق بر ما حکومت مى کرد. ما به قوّت ایمان که در شَعْب ما حاصل شد ـ با آن قوّت ایمان با این ابرقدرتها مخالفت کردیم و بحمداللّه پیروز شدیم و دست آنها را کوتاه کردیم. شما اگر بخواهید به مشکلات خودتان پیروز بشوید، اگر بخواهید قدس را نجات بدهید، اگر بخواهید فلسطین را نجات بدهید، اگر بخواهید مصر را نجات بدهید و سایر ممالک عربى را نجات بدهید از دست این عمال، از دست اجانب، ملتها باید قیام بکنند؛ باید ملتها این کار را انجام بدهند؛ ننشینند که دولتها بر این مسائل وارد بشوند. آنها روى مسائلى که براى خودشان صرفه دارد عمل مى کنند.
ملتها باید قیام کنند؛ و ملتها باید «رمز» را بفهمند که رمز پیروزى این است که «شهادت» را آرزو بکنند و به حیات، حیات مادى، دنیایى، حیوانى، ارزش قائل نباشند. این رمز است که ملتها را مى تواند پیش ببرد، این رمزى است که قرآن آورده است و ملتهاى عرب را، در صورتى که در کمال ضعف بودند، بر دولتهاى بزرگ سلطه داد. قرآن انسان ساخت؛ یک انسان الهى ساخت که با آن قدرت الهى پیشبرد کرد، و کمتر از نیم قرن بر امپراتوریها غلبه کرد. باید این رمز را پیدا کرد: باید تابع قرآن شد. باید «انسان
[[page 218]]
قرآنى» ایجاد کرد. ملتها باید «صورت قرآن» بشوند تا بتوانند پیش ببرند. اگر بخواهند خودشان با دسته بندیهاى سیاسى، با اجتماعات عادى، با اجتماعات جمعیتهاى صورى بخواهند پیش ببرند، تا آخر هم نخواهند برد. باید همه مجتمع بشوند و یک انسان الهى بشوند، یک انسانى بشوند که براى خدا جهاد بکنند. اگر همچو شد پیش خواهند برد. و من توصیه مى کنم به همۀ اقشار انسانى و به همۀ اقشار مسلمین و به همۀ اقشار عرب که اگر بخواهند اینها غلبه کنند بر مشکلاتشان، باید تربیت اسلامى بشوند؛ باید روى نقشۀ اسلام حرکت کنند؛ قرآن هادى آنها باشد، «امام» آنها باشد. اگر اینطور بشود غلبه خواهند کرد بر همۀ امور، و اگر اینطور نباشد و بخواهند روى موازین عادى و روى موازین ـ عرض مى کنم که ـ سیاسى و اینها بخواهند پیش ببرند، دولتها همیشه مقدمند بر اینها، و [ملتها] هم پیش نخواهند برد.(153)
* * *
[[page 219]]