فلسفه غیبت
و قضیه غیبت حضرت صاحب، قضیه مهمى است که به ما مسائلى مى فهماند. مِن جمله اینکه براى یک همچو کار بزرگى که در تمام دنیا عدالت به معناى واقعى اجرا بشود در تمام بشر نبوده کسى الّا مهدى موعود- سلام الله علیه- که خداى تبارک و تعالى او را ذخیره کرده است براى بشر. هر یک از انبیا که آمدند، براى اجراى عدالت آمدند و مقصدشان هم این بود که اجراى عدالت را در همه عالم بکنند لکن موفق نشدند. حتى رسول ختمى- صلى الله علیه و آله و سلم- که براى اصلاح بشر آمده بود و براى اجراى
[[page 135]]
عدالت آمده بود و براى تربیت بشر آمده بود، باز در زمان خودشان موفق نشدند به این معنا، و آن کسى که به این معنا موفق خواهد شد و عدالت را در تمام دنیا اجرا خواهد کرد، نه آن هم این عدالتى که مردم عادى مى فهمند که فقط قضیه عدالت در زمین براى رفاه مردم باشد بلکه عدالت در تمام مراتب انسانیت. انسان اگر هر انحرافى پیدا کند، انحراف عملى، انحراف روحى، انحراف عقلى، برگرداندن این انحرافات را به معناى خودش این ایجاد عدالت است در انسان. اگر اخلاقش اخلاق منحرفى باشد، از این انحراف وقتى به اعتدال برگردد، این عدالت در او تحقق پیدا کرده است. اگر در عقاید یک انحرافاتى و کجیهایى باشد، برگرداندن آن عقاید کج به یک عقیده صحیح و صراط مستقیم، این ایجاد عدالت است در عقل انسان. در زمان ظهور مهدى موعود- سلام الله علیه- که خداوند ذخیره کرده است او را از باب اینکه هیچ کس در اولین و آخرین، این قدرت برایش نبوده است و فقط براى حضرت مهدى موعود بوده است که تمام عالم را، عدالت را در تمام عالم گسترش بدهد، و آن چیزى که انبیا موفق نشدند به آن با اینکه براى آن خدمت آمده بودند، خداى تبارک و تعالى ایشان را ذخیره کرده است که همان معنایى که همه انبیا آرزو داشتند، لکن موانع، اسباب این شد که نتوانستند اجرا بکنند، و همه اولیا آرزو داشتند و موفق نشدند که اجرا بکنند، به دست این بزرگوار اجرا بشود.
اینکه این بزرگوار را طول عمر داده خداى تبارک و تعالى براى یک همچو معنایى، ما از آن مى فهمیم که در بشر کسى نبوده است دیگر، قابل یک همچو معنایى نبوده است، و بعد از انبیا که آنها هم بودند لکن موفق نشدند، کسى بعد از انبیا و اولیاى بزرگ، پدران حضرت موعود، کسى نبوده است که بعد از این، اگر مهدى موعود
[[page 136]]
هم مثل سایر اولیا به جوار رحمت حق مى رفتند، دیگر در بشر کسى نبوده است که این اجراى عدالت را بکند، نمى توانسته و این یک موجودى است که ذخیره شده است براى یک همچو مطلبى، و لهذا به این معنا عید مولود حضرت صاحب- ارواحناله الفداء- بزرگترین عید براى مسلمین، است و بزرگترین عید براى بشر است نه براى مسلمین. 73
***
[[page 137]]