اهمیت و حساسیت امر قضا
قوه محترم قضاییه از آنجا که با اعراض و اموال مردم سر و کار دارد، حائز اهمیت فراوان است و جمهورى اسلامى وارث به اصطلاح یک دادگسترى و قضاوت عارى از احکام اسلام و متکى به قضاوت اجنبى، با آن شرایط بسیار سنگین و مهمى که براى قضات و قضاوت در شرع اسلام اعتبار شده است گردید؛ که تغییر و تحول در آن، ولو به طور ابتدایى، از مشکلات عظیم بود. و چون حوزه هاى علمیه، که باید قاضى جامع الشرایط تحویل دهند، از همه امور بویژه قضاوت به طور مأیوسانه بر کنار بودند، همت علماى اعلام و فقهاى بزرگ مصروف به کتب عبادى فقه و بعضى کتب معاملات گردید و از تحویل صدها قاضى، قاضى جامع الشرایط، عاجز بودند. ناچار براى کوتاه کردن دست قضات بى اعتنا به احکام اسلام و احیاناً ضد اسلام از اعراض و نفوس ملت و معطل نماندن قضاوت که موجب هرج و مرج و هجوم به اعراض و اموال مى گردید، عده اى از فضلاى متدین که مسائل قضا را ولو تقلیداً مى دانستند مجاز در امر قضاوت شدند و از حوزه ها
[[page 457]]
خواسته شد که در تربیت قضات عنایت بیشترى کنند که این امر مهم حیاتى به وجه شایسته ولو در درازمدت تحقق یابد. و با جدیت شوراى محترم قضایى تاکنون پیشرفتهاى چشمگیرى شده است لکن کافى نیست. و لهذا از حوزه هاى علمیه تقاضا مى شود که در این امر اهتمام بسیار نمایند که این واجب مهم کفایى به حد کفایت برسد. و از شوراى محترم قضایى تقاضا مى شود که در انتخاب قضات، چه آنان که به حد صلاحیت رسیده اند و چه آنان که به طور مجاز مشغول مى شوند، حد اعلاى دقت را بفرمایند. چنانچه لازم است اشراف بر کیفیت اعمال قضات محترم تا حد امکان داشته باشند و اگر خلافى اشتباهاً شده باشد جبران نمایند و اگر احیاناً خداى نخواسته به طور عمد بوده، با قاطعیت و شدت عمل با آنان رفتار نمایند و نگذارند اشخاص نفوذى غیر متعهد این دستگاه مقدس اسلامى را آلوده نمایند. و درباره زندانیان عنایت خاص داشته باشند که نه از مستحق حدود و تعزیرات شرعیه از مجازات الهیه بدون مجوز شرعیه صرف نظر کنند و نه خداى نخواسته غیر مستحقى مظلوم واقع شود. نه ساده اندیشى کنند که منحرفین و مفسدین رها شده و به فساد خود ادامه دهند و نه کسانى که چنین نیستند حتى یک روز دربند باشند. قاضى پس از شرایط معتبره شرعیه باید در اجراى موازین قضایى سخت و صُلب باشد. نه تحت تأثیر عواطف و جوسازیهاى بیمورد واقع شود و از اجراى احکام خدا سرپیچد و نه با جوسازیهاى منحرفان و انتقامجویان، برخلاف موازین الهى از رحمت بر بندگان خدا دریغ کند که هر دو طرف افراط و تفریط برخلاف عدل الهى است و آقایان شوراى قضایى و قضات محترم در سراسر کشور باید احراز کرده باشند که در هر صورت از تبلیغات باطل و تهمتها و
[[page 458]]
افتراها در امان نیستند. بنابراین، اعتنا به این امور و خداى نخواسته خروج از اعتدال و عدالت الهى و صراط مستقیم انحراف است و اجتناب از آن، وظیفه الهى است. 350
***
[[page 459]]