در جلسات درس حضرت امام، گاهی آقای حاج شیخ جعفر سبحانی بیش از حد، اشکال و بگو و مگو می کرد، به گونه ای که جلسه مختل می شد. ایشان با شوخی ملیحی می فرمودند: آقا میرزا جعفر، قولاخ وِر (گوش بده!) چون آقای سبحانی، تبریزی است، با همان زبان ترکی به ایشان خطاب می کردند.
[[page 19]]