ابن عربی اگر نگوییم در عرفان چهره بینظیری است لااقل میتوان گفت کمنظیر است. آثاری چند در عرفان نظری از وی به جا مانده که خود اقیانوسی است و برای افرادی چون امام که خود عارفند و از طرفی به عرفان نظری هم توجه دارند بسیار جذب کننده است. امام مجذوب ابن عربی بود و برای وی بسیار احترام قائل بود و در بیانات و آثار به
[[page 48]]جای مانده از ایشان کاملا مشهود است. گرچه عرفایی که اهل عرفان عملی هستند، شاید خیلی علاقهمند به ابن عربی نباشند اما برای امام چنین بود.
[[page 49]]