امام تأکید زیادی در مورد زنده نگه داشتن محرم و عاشورا دارند؛ و برپایی مجالس عزای سالار شهدای کربلا را به همان روال سنتی توصیه می کنند.
[[page 33]] ایشان در سوگ سالار شهیدان، حضرت امام حسین(ع)، و یارانشان هر سال در حسینیه حاضر می شوند و با تمام وجود به مداحیها و روضه خوانیها توجه دارند. دستمال تمیز و سفیدی را روی صورتشان قرار می دهند و با تأثر و تألم شدید، در حالی که شانه هایشان تکان می خورد، اشک می ریزند.
در یکی از روزها ساعت سیزده رادیو سخنرانی شهید شیخ عبّاس شیرازی، قائم مقام سازمان تبلیغات اسلامی را به مناسبت شهادت حضرت زهرا(س) پخش می کند، در این هنگام صدای گریه امام بلند می شود طوری که آن را در طبقه دوم ساختمان هم می شود شنید. ارادت ایشان به حضرت زهرا(س) و گوش دادن به سخنرانی یکساعتۀ این شهید جالب و آموزنده است.
[[page 34]]