روش تربیتی امام خیلی قاطعانه بود. اگر از روی بچگی یا شیطنت، کاری خلاف انجام می دادیم، اینگونه نبود که صدایمان کنند و بگویند: من به شما نگفتم این کار را نکنید؟ چرا کردید؟... و ما را تنبیه کنند و ما هم بگوییم: آقا ببخشید. حضرت امام، آنچنان جذبه ای داشتند که ما از ایشان حساب می بردیم و مواظب رفتارمان بودیم. در صورتی که ایشان تغیُّر نداشتند و کتک خاصی نمی زدند. گاهی اوقات یک تشر می زدند یا تندی می کردند و همان برای چندین روز کافی بود. اگر کار خلافی می کردیم، می دانستیم چنانچه ما را ببینند ناراحت می شوند، دو سه روز خودمان را از ایشان مخفی می کردیم که مبادا ما را ببینند و دعوا کنند.
[[page 115]]