امام هنگام دعوای فرزندان تفاوتی بین آنها قائل نبودند، بلکه حق را به آنکه محق بود، می دادند. ایشان هیچ وقت نیز اجازه نمی دادند فرزندان نسبت به مادر توهینی نمایند و یا حتی با صدای بلند صحبت کنند و همیشه در احترام گذاشتن به مادر بسیار تأکید می کردند.
[[page 114]]