امام به بچه ها توجه خاصی داشتند. مقید به این بودند که بچه را زیاد امر و نهی
[[page 92]]نکنید. می گفتند که: به بچه، وقتی زیاد بکن و نکن بگویید، اعتماد به نفسش را از دست می دهد و فکر می کند که همیشه دارد اشتباه می کند و وقتی مکرر نه گفته شود، فکر می کند هر کاری که می کند اشتباه است و این روی روحیۀ او اثر می گذارد. اگر چیزی را فکر می کنید برای بچه خطر دارد، جلوی دست او نگذارید نه اینکه بگذارید و بگویید دست نزن. همیشه روی این مسأله تأکید می کردند و به همین دلیل وقتی بچه های ما پیش ایشان می رفتند، عینکشان و قرآن و مفاتیح که جلوی دستشان بود را به طاقچه منتقل می کردند که در دسترس بچه نباشد نه اینکه اینها باشد، بعد به بچه بگویند دست نزن خراب می شود.
[[page 93]]